Een weekje weg valt in het water.
Ergens eind 2020 had oma nog een week vakantie staan en omdat we vanwege de corona crisis vrijwel nergens heen konden besloten we om het eens in Duitsland te proberen en trok de reis richting Pronsfeld waar er een mooie grote en ruime camperplaats was met voldoende mogelijkheid tot een afgezonderde standplaats en voldoende afstand tot elkaar om eventuele risico's zoveel mogelijk te vermijden
Camperplaats station Pronsfeld lag aan de oude lijn Gerolstein - Pronsfeld en was ooit deel van de West Eifelbahn en is inmiddels opgeheven en van veel van de oude spoorlijnen zijn inmiddels fietspaden gemaakt. Het was dus de bedoeling om in ieder geval enkele van de kortere fietsroutes te gaan fietsen en er zo nog even lekker tussenuit te zijn.
Duitsland had zijn grenzen inmiddels weer opengesteld voor toeristen en was de mogelijkheid er om het te doen.
Eenmaal aangekomen op de camperplaats bij een oud stationnetje waar de oude loc en nog wat aner museum materiaal stond opgesteld bleek al snel dat er van een normale vakantie geen enkele sprake kon gaan zijn. Alle winkels waren gesloten op de bakkerij na en overal was het verplicht om met mondkapjes te lopen, de risico's waren blijkbaar toch nog te groot.
Op zondag werd in het Duitse nieuwsbericht verteld dat vanaf maandag de grenzen weer gesloten zouden worden en dat alle toeristen opnieuw zouden worden geweerd. Iedereen die na die maandag nog vanuit Duitsland terugkwam zou bovendien in Nederland 14 dagen in quarantaine moeten gaan en dat was gezien het feit dat oma weer moest gaan werken geen oplossing.
Al snel bleek dat het niet zou gaan worden wat we verwacht hadden mede door de regen die onverbiddelijk uit de lucht bleef stromen werd het een kort weekend dat op maandag alweer werd afgebroken om naar huis te gaan.
