Wintersport 2008

Opa gaat met oma op wintersport.

Ineens kwam het, het idee, we gaan op wintersport, we gaan met de camper in de winter op vakantie naar Schonach, of eigenlijk Triberg maar in die plaats was geen camperplaats maar wél een mooie kerstmarkt onderaan de waterval van Triberg.

Hopla, camper volgestouwd, extra dekentjes mee en wat extra electrische kacheltjes en gaan met die banaan, euh.... camper.

Vanaf de eerste kilometers zat de schik er al goed in, ijspegels aan de alkoof en beslagen ramen, dat beloofde wat.

In de voorgaande zomervakantie hadden we een paar nieuwe kennissen, Rinus en zijn vrouw, opgedaan en samen zouden we de wintervakantie gaan doen in onze al bijna oldtimertjes.

Via Frankrijk ging de reis naar het mooie Schonach over al even mooie als gevaarlijke besneeuwde wegen.

Frans Duitse grens

 In een dorpje op de Frans Duitse grens werd er overnacht op een heel grote camperplaats en al snel kwamen we er achter dat de kersttijd hier nét iets meer betekende dan in ons nuchtere koude kikkerlandje. De winkeltjes en straatjes waren uitbundig versierd en de sfeer zat er goed in.

Na een mooie avondwandeling moest er toch besloten worden om te gaan slapen want de reis zou nog heel wat kilometertjes gaan duren over besneeuwde en bevroren passen en wegen.




En dan begint het pas echt:

 De weg naar boven is nat en omdat er net gestrooid is redelijk te doen, alhoewel het smal is is er nog geen vuiltje aan de lucht zo lijkt het, tot... er ineens een bordje verschijnt met de tekst GESPERT en doorgaan geen optie meer is, de pas is gesloten en er mag geen verkeer meer langs.

Dat betekend voorzichtig achteruit tot er een mogelijkheid is om te keren want de breedte van de weg is hier écht te smal, dus stapvoets sukkelen we naar beneden, ja sukkelen want intussen blijkt Rinus niet helemaal een eerlijk verhaal te hebben verteld en is hij met een camper met ons meegegaan die op zijn zachtst gezegd niet in orde was, de remmen blokkeerden bij het achteruit rijden én de versnellings pook kwam telkens uit de versnellingsbak omhoog en moest dan met veel geknutsel weer in de bak gedrukt worden zodat er weer geschakeld kon worden. Ineens werd de situatie dus een stuk beroerder maar we lieten ons nog niet zomaar kisten en stapje voor stapje, een stukje achteruit en weer iets naar voren en zo verder werd de camper van Rinus eerst de berg afgemanouvreerd tot er ruimte was om te keren.




Hier op de parkeerplaats was het keren gelukt en stonden we klaar om weer verder te reizen maar Rinus had opnieuw de versnellingspook in zijn hand en kreeg hem er niet meer in en al vloekend en tierend tegen zijn lieve vrouw prutste hij verder.



Ruim een half uurtje later zat de pook weer op zijn plek en kon de reis verder.

Gedurende de rest van de rit werden er geen noemenswaardige problemen meer ondervonden en waren de wegen goed begaanbaar en vooral breed genoeg :)


Al vrij snel kwamen we aan in de buurt van het mooie plaatsje Schonach en eenmaal daar aangekomen zochten we een plekje op de camperplaats bij het sportveld.



Links op de foto de camper van Rinus die meer problemen gaf dan was te verwachten, de oude Bedford viel bijna uit elkaar van ellende. Rechts op de foto ons trouwe bijna antieke klimgeitje dat kreunend en steunend een erg sterke camper bleek te zijn.


De eerste ochtend na aankomst bleek de camper van Rinus totaal bevroren te zijn en elke leiding in zijn camper zat potdicht, geen water, geen toiletspoeling niets terwijl in onze camper er vrijwel niets aan de hand was, dit omdat wij het geluk hadden dat onze watervoorziening binnen in de camper zat en dus door ons elektrische kacheltje beschermd waren.
Alhoewel ik 's nachts wakker werd van de kou en merkte dat mijn onderbroek aan het alkoof venster zat vastgevroren en ik die slechts met grof geweld kon losscheuren was het bij ons in de camper redelijk te doen, later zou blijken dat het er meer dan 22 graden had gevroren en alle wegen in de omgeving waren afgesloten door de hevige sneeuwval die nacht, we stonden nu dus werkelijk ingesneeuwd en konden geen kant meer op.
Gelukkig konden we gebruik maken van het gratis openbaar vervoer en daar werd volop gebruik van gemaakt.

De kerstmarkt in Triberg.

 'S avonds naar de kerstmarkt in Triberg, we hadden ons er veel van voorgesteld en voor zuid Duitse begrippen was dit hét event van het jaar en de vele toeristen uit alle uithoeken van de wereld stroomden werkelijk naar het plaatsje toe.
 Het was er gezellig druk en de duizenden lichtjes én de versierde waterval waar 's avonds laat een vuurshow werd gegeven was mooi om eens te hebben gezien.
De gedroogde worst en het spek uit het Schwarzwald smaakten ook erg goed.


Ook Friedl en Gerda die we in de zomervakantie hier hebben ontmoet waren van de partij en zélfs Rainer en Iris stonden ons gezellig op te wachten.

De grote camper van Friedl en Gerda
De nieuwe camper van Rainer en Iris











Ook hebben we in de dagen erna nog een ritje gemaakt met de enige Swarzwald original trein die nog rijdt in dit gebied om een bezoekje te brengen aan het spoorweg miniatuurmuseum.






Hieronder nog wat foto impressies van Schonach en de skipiste.










En dan terug naar.... en terwijl wij ons stinkende best doen om vooral onze medereizigers die ons onder vrijwel alle omstandigheden nodig hadden om veilig thuis te komen, zien we ineens de camper van Rinus in de achteruitkijkspiegel zware zwarte wolken uitbraken en rokend tot stilstand komen.
Of eigenlijk waren we ze kwijt en wachtend aan de kant van de weg kwamen ze langzaam aansukkelen met hun camper die nu écht de geest gegeven had.
Rinus had de koppakking er uit geblazen en dát terwijl hij wel had gemerkt dat de temperatuur heel snel hoog opliep maar dacht dat dat oude beestje daar wel tegen kon en tegen beter weten in bleef door jakkeren met zijn camper.
Toen ik vroeg wat er mis was kreeg ik de wind van voren en zou de schuld zijn geweest dat ik zijn oliedop had kwijtgemaakt op de heenweg op de camperplaats bij de Franse grens, nu ging mijn bloed koken en ter plekke belde ik de wegenwacht en zijn reisverzekering (die hem helemaal geen dekking gaf omdat hij daarvoor niets had afgesloten) en heb beide in het dichtsbijzijnde dorp laten onderbrengen in een hotel op eigen kosten en zijn oma en opa vertrokken naar huis om nooit weer achterom te kijken naar Rinus en zijn walgelijke gedrag.




 Voor óns was de vakantie geslaagd en op de terugweg reden we plots over een bekend weggetje vlakbij Büllingen waar we al enkele keren de vakantie hadden doorgebracht met de caravan.