Zomervakantie 2021

 Zomervakantie 2021, het moest er toch eens van komen.

Haltern am See 20-08-2021

De eerste kilometers van de uitgestelde vakantie zitten er op en de camper staat inmiddels bijna 500 kilometer ver van huis op de camperplaats in Germersheim.

De eerste dag, vrijdag, is traditioneel gebruikt om zover mogelijk op de route te geraken en omdat het propaangas na 2 jaar dus volledig op was moest er natuurlijk zo snel mogelijk gas worden ingekocht bij de Hornbach, die zoals we al jaren geleden hebben ontdekt veruit de goedkoopste is in Duitsland.

Na het bezoek aan Hornbach was het al laat op de avond en werd koers gezet naar de eerste camperplaats, Haltern am See, waar we al snel ontdekten dat het daar boordevol was en de andere plaatsen op de eventuele parkeerplaats net niet ons ding waren.

Daarom in de omgeving gekeken naar een alternatief in Datteln maar ook daar was het niet wat we zochten, na enig zoekwerk kwamen we uit op een wandelparkeerplaats ergens in een dorpje vlakbij waar we een rustige nacht hebben doorgebracht.

Ondertussen bleek ook dit keer de koelkast tegen te sputteren en geen zin te hebben in vakantie dus moest er weer het nodige gefrutsel aan wat kabeltjes plaatsvinden om deze op andere gedachten te brengen.

Toen de koelkast het eindelijk opgaf en zijn werk deed zoals het hoort was het alweer half drie in de nacht en kon ik eindelijk rustig slapen.

Nettersheim 21-08-2021

Vanmorgen om half acht had de wekker moeten afgaan maar ook die had kennelijk geen zin in de vakantie en weigerde in alle toonaarden, later bleek dat echter een kleine instelling in de telefoon te zijn die ik ooit een keer zelf had ingesteld ;)

Om niet teveel tijd te verliezen werd er even snel koffie gedronken en koers gezet naar de volgende stop in Nettersheim waar het plan was om daar de Romeinse overblijfselen in het archeologische park te bezoeken.

Rond elf uur kwamen we dan, na wat oponthoud op de snelweg door werkzaamheden, aan in Nettersheim en na de afvaltank en het toilet geleegd te hebben, op de camperplaats waar nog genoeg plaats was.

We pakken een mooi plaatsje naast een prive picknicktafel en na het plaatsen drinken we samen een kopje koffie om ondertussen de plannen voor de dag door te nemen.

Vandaag, zoals gepland, zouden we het archeologische park en de info/museum bezoeken maar eenmaal aangekomen in het dorp was het al vrij snel duidelijk dat er hier een ramp had plaatsgevonden en het dorp zwaar geteisterd te zijn door de wateroverlast die enkele maanden geleden in de stroomgebieden van de Rijn had plaatsgevonden.

De ene na de andere tuin was vernield, delen van de weg weggespoeld, huizen zwaar beschadigd en huisraad door het water onbruikbaar gemaakt, bij aankomst zagen we het eigenlijk al en reden we voorbij een stortplaats waar naast huisraad en bouwafval een auto stond die volledig was vernield door het krachtige water dat door de vallei had geraasd.

De tuinman van de camperplaats vertelde dat in het dorpje Dulmen er geen winkel meer was overgebleven en vrijwel het hele dorp was verwoest, er was letterlijk niets meer te koop en alhoewel het volgens hem in Nettersheim was meegevallen waren er toch nog een aantal gezinnen zwaar getroffen. Gezinnen die dachten een goede verzekering te hebben afgesloten maar nu door de verzekeraars in de steek gelaten werden en helemaal niets vergoed kregen van de geleden schade en dus nu hun hele leven verwoest zagen. Verzekeraars zijn per definitie boeven en hiermee was het bewijs nog maar weer eens geleverd.

De spoorlijn door Nettersheim was verwoest zodat openbaar vervoer slechts beperkt mogelijk was en overal in het dorp waren er herstel en herbouw werkzaamheden gaande, wat een onmenselijk drama moeten deze mensen hebben meegemaakt.

Op enkele plekken liggen zelfs de zandzakken nog voor de deur.

De wandeling leidde helaas niet tot het gewenste resultaat dus en het archeologische park was dus deels weggespoeld/vernield en alhoewel de wandeling in de mooie natuur wel prettig was heeft het allemaal wel een bittere nasmaak bij ons achtergelaten.

Eenmaal terug bij de camper keken we nog even op de kaart en het enige deel wat we nog moesten bezoeken ligt nog ruim 1 kilometer verderop maar we hadden er geen puf meer voor dus wordt dat nog even uitgesteld, misschien dat we dat na het eten nog even kunnen gaan doen als avondwandeling maar niets is nog zeker.

Intussen rusten we uit, drinken weer een lekker kopje koffie en werk ik het blog even bij, hopelijk kan ik dat de komende weken bijhouden en ben ik niet al teveel afgepeigerd want vandaag was een behoorlijke dreun voor me ;)

Het is inmiddels half zes en dus tjd om de BBQ aan te steken, morgen is er weer een dag en voor vandaag houden we het even voor gezien.

Oberprether Muhle 22-08-2020

Oberprether Muhle, breek me de bek niet open, maar eerst wat eraan vooraf ging :)

De wekker is nog niet gegaan en het is half zes, klaarwakker bedenk ik me dat we vandaag naar de loodmijn Grube Wohlfahrt willen en zoek ik op het wereldwijde web naar de openingstijden en eventuele richtlijnen in verband met de corona maatregelen.

voor zover ik kan vinden is de mijn vandaag normaal geopend en zouden er rondleidingen zijn om 11:00 en om 14:00 uur en omdat de laatste voor mij toch te laat is besluiten we om in plaats van eerst naar de camping in Oberpreth te gaan de route iets te verleggen en vooraf bij de loodmijn langs te gaan voor een rondleiding.

Daar aangekomen lezen we op een briefje aan de deur dat we eerst moeten bellen of mailen voor info en bel ik even later met de infolijn van de vrijwilligersvereniging die de rondleidingen verzorgt.

Direct na mijn informatieve gesprek stuurt men ons een berichtje met de richtlijnen en weten we  dat de rondleidingen gewoon doorgaan en omdat we al vroeg op de parkeerplaats staan besluiten we daar eerst een kopje koffie te drinken.

Als we het eerste bakje koffie op hebben gaat de telefoon en meldt de leiding van het kantoor dat we wel naar binnen mogen komen zodat we alvast het museum kunnen bezoeken en de kaartjes kunnen koppen en formaliteiten rondom corona kunnen afwikkelen.

Inmiddels is het bijna elf uur en de gids komt aan op de parkeerplaats en kleed zich om voor de rondleiding, die vanwege corona uit slechts14 personen zal bestaan.

                

De gids voert ons langs of door de mijngang en verteld allerlei wetenswaardigheden van het lood delven en beantwoord de vele vragen van enkele kinderen die met hun ouders de rondleiding bezoeken.

Na ruim 2  uur is de rondleiding voorbij en hebben we untertags bijna 2 kilometer afgelegd in de koude natte gangen van de mijn.

Alhoewel het een leuke ervaring was hebben we in de afgelopen jaren al veel mooie mijnen en grotten bezocht maar nog nooit een loodmijn dus ook deze ervaring kan nu in de prijzenkast :)

Na de rondleiding zetten we koers naar de Oberprether Mühle en onderweg rijden we ons helemaal vast op verboden wegen en afgesloten gebieden en als we de weg vragen aan een van de lokale bewoners verteld deze ons dat we ons van die verboden wegen niets moeten aantrekken omdat niemand dat doet en we gewoon de asfaltweg naar beneden moeten volgen, die alhoewel erg smal,  voldoende ruimte zou bieden voor de camper en als we dan toch iemand zouden tegenkomen moesten we beide maar wat ruimte maken. Een andere optie was ruim 35 kilometer omrijden en dat deed hier niemand dus ons daarover druk maken was volgens hem niet nodig, gewoon gaan dus :)

We zijn zonder tegenliggers aangekomen onderin het dal en zien dan over een bruggetje de camping al liggen, we melden ons en mogen op de camping gaan staan alhoewel aanmelden pas na 14:00 uur mogelijk was omdat het systeem iets anders niet accepteerde, de camping was namelijk helemaal vol volgens het boeking systeem en pas om 14:00 uur zouden er enkele plaatsen vrij komen, als we onze plek innemen blijkt de camping vrijwel uitgestorven te zijn en lijkt het er veel op dat het zogenaamde overvol niets meer is dan een reden om een exorbitant hoge prijs te vragen voor deze wel erg basic camping.

Dan begint er opnieuw een digitale ellende, door de overstromingen eerder dit jaar was ook hier een en ander beschadigd geraakt maar vooral omdat het Vodafone netwerk hier echt zwaar bagger was werkte de digitale kaartlezer zo slecht dat hij tot driemaal wist te vertellen dat mijn pin fout was of dat de bankpas niet gebruikt kon worden omdat het saldo ontoereikend zou zijn en ik dus na drie foute logins met een geblokkeerde pinpas zat, en dankjewel daarvoor.

Uiteindelijk lukte het met de pas van Marianne na 2 keer proberen toch en kon de standplaats worden betaald, de prijs van deze camping was sinds 2020 blijkbaar ontoereikend en de nieuwe eigenaar heeft daarom besloten tot een verhoging van 16 naar 25 euro per nacht en het zou me niets verbazen als de nieuwe eigenaar een geldgierige Hollander was, juist omdat overal in Europa waar we geweest zijn het telkens de Nederlandse uitbaters zijn die exorbitante prijzen vragen en de lokale bevolking wegjagen van hun eigen terrein.

Maar goed we hebben een plek en voor vandaag houden we het weer voor gezien en terwijl de temperaturen naar beneden denderen alsof het morgen winter moet zijn zitten we nog even lekker onder de luifel en genieten we van de rust tot er enkele jongeren met een heel grote tent arriveren die de rust toch nog weten te verstoren helaas:( gelukkig staan we hier maar 1 nacht en trekken we morgen verder.

Kronenburg 23-08-2020

We hadden de wekker niet gezet omdat de trip naar Kronenburg zo kort was dat we tijd over zouden hebben vandaag maar toch werden we vroeg wakker en riep Marianne dat het al kwart voor acht was :) die had nog niet helemaal meegekregen dat we het vandaag rustig aan konden doen.

Behalve het feit dat we nu toch echt contant geld moesten hebben om niet het risico te lopen weer in een dorp te belanden waar de digitale infra verwoest was door de overstromingen van juli stond er niet veel op de planning vandaag en alleen enkele kleine bezichtigingen waren dus het doel vandaag.

We komen aan in het gehucht waar volgens Google maps een pinautomaat moest zitten in de lokale supermarkt maar daar aangekomen bleek deze, bij navraag aan een paar lokale bewoners, allang verwijderd te zijn en er in het dorp 5 kilometer verderop waarschijnlijk nog een bank te zijn waar pinnen mogelijk was zodat we toch nog iets verder van onze route moesten afwijken.

De bank was er inderdaad nog en gelukkig konden we de benodigde knikkers pinnen en onze weg vervolgen naar Kronenburg waar we volgens de planning zouden overnachten.

Als we een kopje koffie en een broodje hebben genuttigd in de camper gaan weopweg naar de geplande bezienswaardigheden, de historische brug over de Kyl en de op de berg gelegen burchtruine, die toch nog net even wat verder lag dan we hadden ingeschat.

Na een lange vermoeiende wandeling omhoog met aan het eind een glad bergpaadje door een alm met fruitbomen komen we dan aan in het oude bergdorp Kronenburg en pas nu dringt het tot ons door dat we al die jaren dat we er naar gezocht hebben en alsnog zijn doorgereden omdat we het niet konden vinden eigenlijk iets gemist hebben wat toch wel zeer de moeite waard was geweest om eerder te bezoeken.

Het oude dorp is mooi om te zien en ik neem er de nodige foto's voor het vakantie album en ook van de burcht ruine, die niet echt bijzonder was, worden wat plaatjes geschoten.

Dan wandelen we terug door een poort en langs een lange trap, die we onderweg hadden ontdekt in het dorp, naar beneden om onderaan de berg via de oude molen terug te komen op de camperplaats waar net als we de luifel hebben uitgedraaid en de stoelen hebben neergezet het weer begint te regenen en we het geluk hebben om net voor de regenbui terug te zijn.

Het plan is om even een uurtje ofzo uit te rusten en dan als laatste vandaag nog even over de stuwdam te wandelen en aan de overkant te kijken bij de bistro voor een eventueel hapje of drankje en ikzelf wil nog even rondkijken of er onderaan de dam nog foto waardige dingen te zien zijn ;)

Dan belt Raymond via videocall en moet ik me haasten om Saverio, onze jongste kleinzoon, te feliciteren met zijn vierde verjaardag en willen we ook graag van hem horen hoe zijn eerste schooldag op de basisschool was geweest.

Saverio verteld dat de basisschool leuk was en laat zien dat er allemaal vlaggetjes in huis hangen omdat hij jarig is, en die vlaggetjes zijn allemaal nieuw, en er is nog veel  meer nieuw maar wat is nog onduidelijk want de camera vliegt alle kanten op zodat we niets zien van wat hij bedoelt :) het kereltje is dol enthousiast.

Als Giuliano dan ineens ontdekt dat dikke opa niet thuis is maar op vakantie barst het kereltje in een groot verdriet uit en huilt hij tranen met tuiten, opa moet terugkomen naar huis want Giuliano mist hem verschrikkelijk en het verdriet wordt ook mij nu toch echt teveel, zoveel zelfs dat ook ik tranen in  mijn ogen krijg en verdriet heb omdat mijn maatje opa zo erg mist.

Maar jaa, opa is met oma op vakantie en terugkomen is nu even geen optie, Giuliano vraagt wanneer we terugkomen en als ik zeg dat we nog drie weken wegblijven is het hek van de dam en is het ventje helemaal van streek, zo erg zelfs dat zijn mama moet ingrijpen en Giuliano zich losrukt en zich verstopt in zijn stoel en de telefoon meeneemt, opa moet bij hem blijven desnoods dan alleen maar via de telefoon.

Ik krijg hem niet rustig en uiteindelijk moet ik het gesprek afbreken omdat het te erg wordt inmiddels en enkele minuten later krijg ik van Raymond het bericht dat hij inmiddels wat bedaard is en zit te eten besluiten we dat ik maar niet meer bel omdat Giuliano elke keer als ik bel helemaal van streek is en naar dikke opa wil om bij mij te zijn. Dat het telkens zo erg was wist ik niet en schrik er eigenlijk wel van, dat mannetje is echt helemaal verknocht aan mij.

En ook voor vandaag zit het er weer op en hebben we onze planning kunnen volgen en tot nu toe nog steeds het geluk hebben tussen de buien door de dingen kunnen doen die we graag wilden doen.

Pronsfeld 24-08-2021

Vandaag had het einddoel de stad Gerolstein moeten zijn maar daar aangekomen viel de camperplaats erg tegen en omdat er achteraf blijkt dat de rondleidingen in de bronwater bottelarij van Gerolstein, de Gerolsteiner brunnen, pas om 15:00 uur zouden zijn werd besloten om door te rijden naar Pronsfeld.

De camperplaats in Pronsfeld hadden we al eens eerder kort bezocht en deze was mooier en ruimer dan die in Gerolstein en bovendien konden we dan, als we dat wilden, een dag extra besteden aan een leuke fietstocht over de voormalige spoorlijnen daar.

In Pronsfeld aangekomen is het stralend weer en we nemen een kop koffie en eten wat broodjes en dan duik ik even een half uurtje in bed omdat ik wat aanhoudende pijn op de borst ervaar en dat er even af wil slapen wat meestal goed werkt.

Na mijn dutje zijn de fiets accu's,  die nog opgeladen moesten worden, ook volledig opgeladen en kan het fietsen beginnen, een flinke dot lucht erbij in de banden voor minder weerstand en we fietsen er op los als wilden, Marianne kan alleen maar op standje maximaal fietsen zodat de omgeving aan ons voorbij vliegt en we vrijwel niets zien van de mooie natuur om ons heen :)

Als we aankomen in Prüm, en een stukje willen gaan wandelen naar de binnenstad om eventueel een ijsje te kopen, voel ik een sterke drang opkomen en moeten we toch echt terug naar de camper voor een toiletbezoek anders gaat het echt mis.

We fietsen wederom op standje maximaal naar de camper waar ik gelukkig het toilet op tijd kan halen en tot grote opluchting mijn druk kwijtraak ;)

Dan is het alweer tijd voor koffie met een lekkere koek, of cake of spons, die nu ook wel eens op gemaakt mag worden omdat het al 3 dagen meereist :)

Aan het eind van de middag, het is al 17:00 uur, besluiten we om vroeg te gaan BBQ-en zodat we nog wat langer van de avond kunnen genieten en ook omdat we nu toch wel wat trek beginnen te krijgen.

Onderweg hebben we een voordelig vleespakket voor op de BBQ gescoord bij de Lidl in Gerolstein en nog wat boodschappen die we voor de komende week nodig hebben en als klap op de vuurpijl een volle doos kruidenmengsel, die we enkele jaren geleden in Polen of Tsjechië ontdekt hadden, en waar we al naar jaren op zoek waren maar die in Nederland nergens te koop is, en heel toevallig zijn het hier in de Lidl de "Polen weken" en zijn er dus allerlei Poolse artikelen te koop.

Als de bbq is gedaan en ik nog even de spareribs, die wel heel dik bevleesd zijn, voorgaar voor morgen is het alweer avond en komt ook de plaats beheerder langs voor de afrekening van het sta-geld en zakt alles om ons heen langzaam maar zeker in de ruststand.

De luifel staat uitgeklapt, de led verlichting is aan en langzaam valt nu de avond in en we genieten nog even na van de voorbije mooie dagen, morgen is het plan om Trier te bezoeken en op de camperplaats " Weingut von Nell" te gaan overnachten waar we hopelijk ook kunnen deelnemen aan een wijnproeverij met aansluitend een rondleiding en ik wacht met spanning op het antwoord op de mail die ik daarvoor vanmiddag heb verstuurd voor een eventuele reservering.

Trier 25-08-2021

Wijngüt von Nell reageert niet op de mail en we vertrekken op de gok naar Trier en als we aankomen zijn er nog genoeg plekken vrij en hebben we het voor het uitkiezen waar we willen gaan staan, en alhoewel het er onverzorgd en rommelig uitziet en de plaatsen erg schuin zijn is het redelijk te doen om de camper op een plekje te zetten zodat hij naar voren overhelt en we in ieder geval met het hoofd omhoog kunnen slapen vannacht.

Als we de stroom hebben aangesloten en de tafel met stoelen op de ligweide voor de camper hebben gezet verschijnt er een Duitse camper en de man en vrouw parkeren hem dwars voor ons langs de weg, ze stappen uit en kijken wat rond voor een plekje en even later keren ze terug naar de camper.

Dan stapt de man op mij af en zijn vrouw volgt hem om het plekje naast ons te inspecteren:), de man spreekt mij aan en vraagt of ik er bezwaar tegen heb dat hij naast ons gaat staan op de toch wel krappe plekken.

Lachend maak ik een grap en zeg hem dat ik het eigenlijk niet wil maar hem niet kan tegenhouden en hij begrijpt de grap niet echt, toch raken we in gesprek en bijna 10 minuten later is de man er van overtuigd dat hij beter deze plaats kan innemen dan ergens anders verder te zoeken en hij houdt niet op met praten.

Hij zet de camper zo ver mogelijk tegen het hek zodat wij geen last van hem hebben beloofd hij en als de camper dan staat kunnen we er wel een tafel tussen zetten en gezamenlijk de stoelen aan weerszijden plaatsen zodat we nog even verder kunnen praten :) en als ik hem dan vertel dat we eerst naar Trier willen fietsen om de oude Romeinse overblijfselen te gaan zien zegt hij dat ook hij en zijn vrouw dat plan hebben dus spreekt af dat we, als we terug zijn, het gesprek later wel eens zullen afmaken en hoopt dat wij dat geen probleem vinden.

We fietsen even later dan toch, enigszins verlaat door het lange gesprek met de gezellige buurtjes, naar Trier en bezoeken de Porte Nigre, een zwartgeblakerde oude poort die in de Romeinse tijden naar de stad voerde, en na de poort wandelen en fietsen we om beurt naar de verschillende plekken die ik in de planning had opgenomen, de dom van Trier, de Keizerlijke Thermen, het Keizerlijke Paleis met de paleistuinen waar we nog een drankje nemen en daarna als laatste het Amphitheater.

Als we moe en volledig gesloopt weer aankomen bij de camper is het al half viijf en staat het geplande " wijnkosten" met aansluitend de rondleiding door de wijn kelders al weer voor de deur en hebben we nauwelijks tijd om even uit te rusten.

We drinken snel een kopje koffie en eten een broodje en dan is het alweer vijf uur en tegen de tijd dat we klaar zijn moeten we ons alweer haasten om op tijd te zijn.

Onderweg lopen de buren al voor ons en wachten even tot we ze hebben ingehaald en dan.... oei we zijn de mondmaskers vergeten en lopen snel terug naar de camper om ze alsnog op te halen want zonder deze maskertjes kom je in Duitsland nergens naar binnen en dan zou het wijnproeven dus ook niet doorgaan.

Als we op de binnenplaats aankomen hebben we de buren vlak voor de poort ingehaald en samen lopen we het wijngut binnen om ons aan te melden voor de rondleiding.

Omdat de buurman hoofdpijn heeft en zijn vrouw gedeeltelijk doof is en ziet dat de gids een mondmasker draagt besluiten ze om niet deel te nemen aan het wijnproeven en de rondleiding omdat de vrouw dan niet kan liplezen en er dus weinig van zal meekrijgen.

Dan vraagt ze aan ons of we het leuk zouden vinden om samen te gaan eten na de rondleiding omdat alleen ook maar alleen is en ze aan ons dan wat aanspraak hebben, ik vindt dat geen probleem en als ik het Marianne vertel, die steeds gezellig in gesprek is met de buurvrouw, heeft ook zij geen bezwaar en we spreken af dat we elkaar na de rondleiding dan weerzien omdat het restaurant ook pas om zes uur geopend is.

Wij nemen deel aan het wijnproeven en de rondleiding en als aan het eind de heer Von Nell, eigenaar van de wijnboerderij, bij ons aan tafel plaatsneemt voor een gezellig praatje en vraagt of we blijven eten in het restaurant leg ik hem uit afgesproken te hebben met de buren en dat wij die natuurlijk niet willen teleurstellen.

Hij vindt dat geen probleem en verteld dat we nog een rood wijntje als toegift gaan proeven en daarna zijn we vrij om te gaan.

Na de rode wijnproeverij vertrekken we naar de binnenhof en als we daar aankomen staat de buurvrouw ons al op te wachten en duid mij dat ze al een tafeltje hebben voor een gezamenlijk diner :) de wijnen houden we maar voor gezien en alhoewel het echt wel kwaliteitswijnen zullen zijn is het niet onze smaak en we kopen dus geen wijn vandaag ;) geef mij maar bier :)

We nemen plaats aan tafel en voeren een lang en gezellig gesprek over uiteenlopende onderwerpen en de buurman verteld dat hij na 40 jaar bij de politie te hebben gewerkt nu aan het genieten is van zijn pensioen en vooral van..... Nederland!!!, ongelooflijk dat platte natte drassige land heeft een betoverende invloed op de buren en ze genieten er zichtbaar van als ze er over vertellen.

De Keukenhof, Amsterdam met zijn grachten en de 5D bioskoop en en... we horen het aan en omdat wij zelf uit Nederland komen vertellen hen dat wij juist het omgekeerde hebben en juist van hun Duitsland genieten met zijn bergen en riviertjes en altstadte en en...we wisselen wat ideeën en bestemmingen uit en wandelen dan samen na het eten terug naar de camper waar we nog even na praten tot het te koud wordt om nog langer buiten te blijven.

als we dan na even bijgekomen te zijn, van de lange vermoeiende maar gezellige dag,  in bed klimmen zijn we in no-time verzonken in diepe diepe slaap en als ik om 7:00 uur wakker word is Marianne niet van plan om het bed uit te gaan, ze is nog totaal kapot van de dag ervoor maar ze heeft geen keus, we moeten verder.

Saarburg 26-08-2021

Vandaag gaat de reis naar Saarburg voor een bezoekje aan de altstadt en de waterval maar moet het voornamelijk een rustdag worden en als we hebben afgerekend voor het verblijf op de camperplaats vertrekken we in een rustig tempo naar onze volgende bestemming.

Als we in Saarburg aankomen zoeken we een plekje vlakbij de oevers van de Saar en gaan op weg naar de receptie waar we afrekenen voor een nacht, langer blijven heeft geen zin omdat er slechts een paar kleine dingen op de planning staan en het overgrote deel van het verblijf hier voor de rust is gekozen.

als we hebben afgerekend en de lunch hebben genten wandelen we in alle rust naar Saarburg waar we de oude binnenstad en nog wat andere bezienswaardigheden bekijken voordat we weer koers zetten naar de camper.

Bij de camper aangekomen genieten we van de rest van de middag in de zon en nemen onze rust die we nu toch echt broodnodig hebben.

Als de avond valt is het echt stil op de camperplaats en na nog even een aflevering van de lopende serie van Duitsland 1986 gekeken te hebben gaan we naar bed en vallen als een blok in slaap.

Volklingen 27-08-201

De volgende ochtend worden we opnieuw rond half acht wakker en als we opstaan voelen we nog de spieren die we de dag ervoor gebruikt hebben, oei wat doet dat pijn zeg :) daar moet vandaag wel verandering in komen hopen we.

Na een kopje koffie worden de spullen weer klaar gemaakt voor de reis en zetten we koers naar de loosplek waar we de afvaltank legen, het toilet legen en vers water innemen voor de komende dag.

In eerste instantie was het de bedoeling om naar Saarlouis te rijden om daar de oude tuin en nog wat oude delen van de kazematten te gaan zien maar ik ben in de veronderstelling dat we van daaruit naar Völklingen zouden en terug naar Saarlouis voor de nacht, dat was dus niet zo en we reden naar Völklingen voor een bezoek aan de
Völklinger Hutte, een Unesco werelderfgoed de staalfabriek / hoogovens van Volklingen.

Als we er aankomen halen we eerst even snel boodschappen voor de  komende 2 dagen en dan bezoeken we de Völklinger Hutte, de hoogovens, en we lopen daar ruim 5 uur rond, wat een immens groot terrein, wat een indrukwekkend tafereel.

als we eindelijk klaar zijn zijn we totaal gebroken en als we terug zijn in de camper duik ik even in bed om de pijn kwijt te raken en Marianne ontspant zich even met een goed boek.

'S avonds wordt er weer vlees bereid op de BBQ en genieten we na van de geweldige ervaring op deze dag en als we klaar zijn met eten start ik de tablet op en werk het blog bij van de afgelopen twee dagen.

Misschien, heel misschien keren we morgen toch nog even om en bezoeken we Saarlouis maar dat hangt helemaal af van hoe we ons voelen en of we nog genoeg puf hebben voor alweer een wandeling van enkele uren.

Voor vandaag is het in ieder geval genoeg en is het tijd voor een paar uurtjes welverdiende rust en ruik ik inmiddels alweer de koffie die Marianne ondertussen weer heeft gezet, morgen is er weer een nieuwe dag.

Malling Frankrijk 28-08-2021

De keus voor vandaag is toch niet op Saarlouis gevallen omdat we te moe zijn om ook vandaag nog weer uren te moeten lopen dus we besluiten om de volgende overnachtingsplaats met mogelijkheid tot het doen van de was te gaan opzoeken.

Dat betekend dat we onderweg een paar forten zullen bekijken en als we bij het eerste fort aankomen blijkt deze gesloten, op naar het tweede fort en als we daar aankomen moeten we een wel heel smal weggetje in waar de camper nauwelijks gaat passen.

We slaan dus de bezoeken aan de forten over en rijden door naar de camping in Malling en als we daar aankomen vallen onze ogen bijna uit de oogkassen, wat een ruimte, wat een stilte en dat vlakbij het dorp.

We plaatsen de camper en Marianne zoekt de wasmachine die we na enig geduld en vragen, verstopt achter een deur met daarop een bordje WC, uiteindelijk vinden.

De was gaat in de machine en wij in ons bed om nog even bij te slapen om de vermoeidheid wat weg te krijgen.

Na ongeveer drie kwartier worden we wakker en is ook de wasmachine aan het eind van het programma en is de was goed gecentrifugeerd en bijna droog, het allerlaatste beetje drogen moet dan nog even aan de waslijn gebeuren terwijl de zon inmiddels ook volop schijnt.

Vanmiddag is zoals gezegd bestemd voor het uitrusten van de afgelopen drukke dagen en we genieten van het zonnetje en het uitzicht op de grote vijver waar af en toe een groep ganzen, op weg naar het warme zuiden, neerstrijkt.

Aan het eind van de middag begint er ergens in de buurt van de camping kantine een band te spelen en lijkt het er op dat er vandaag een soort van feest is vandaag maar na een klein kwartiertje stopt de band met spelen en wordt het rustig en stil.

Als de avond invalt moet er natuurlijk weer vlees op de BBQ en moet er ook weer lekker gegeten worden met vandaag een heerlijk stukje dry-aged entrecote en wat kipkluifjes met daarbij gemengde sla en fruit en de overgebleven Borek en stokbrood.

Na het eten steek ik de vuurkorf aan en zitten we nog heerlijk na te genieten van de dag terwijl de zon langzaam wegzakt, en dan.... om 10:00 uur begint de band weer te spelen en krijgen de Fransen erecht zin in, het feest barst los met de volumeknop op 150 en de drummer van de band lijkt wel een wedstrijd te willen spelen voor wie het eerst de finish van het lied haalt.

Ook bij de kantine moet er blijkbaar gebarbecued worden want er stijgen rookwolken op die bijna de grote koeltorens van de energiecentrale op de achtergrond overtreffen, ze konden er wel autobanden opstoken wat een rookwolk en ik bedenk me dat ik weliswaar flink kan roken maar deze Fransen overtreffen echt alles.

Rond 22:00 uur ruimen wij onze spullen open gaan we naar binnen om nog even een aflevering van een of andere serie te kijken en een drankje te nemen voordat we moe maar voldaan in ons bed duiken en ook de Fransen houden het blijkbaar voor gezien en de band stopt met spelen en de camping valt in diepe rust.

Catenom 29-08-2021

Het is 8:00 uur voordat we uit ons bed klimmen en eigenlijk zijn we al aan de late kant  maar omdat het zondag is mag dat de pret niet drukken er staat vandaag toch niet echt veel op het programma en we hebben wel wat tijd te verspelen.

Het plan vandaag is om Ouvrage Galgenberg te gaan bezoeken en daarna door te rijden naar Rodemack en na het lozen van de afvalwatertank, het toilet en innemen van drinkwater zetten we koers naar het fort.

We volgen zoals gewoonlijk de aanwijzingen van Google maps op en als deze ons rechtsaf een klein weggetje in stuurt zie ik daarin geen probleem, totdat het asfalt plots overgaat in gebroken asfalt dan in een totaal onbegaanbare weg, met diepe gaten en scherpe stenen, steil tegen een helling en volgens de kaart gaat dat nog wel even door.

Na enkele meters houd ik het voor gezien, dit gaat hem niet worden, dit wordt te gevaarlijk met een te groot risico op onszelf vastrijden met lekke banden of een gescheurd carter of erger en ik stop de camper om daarna voorzichtig achteruit rollend de camper in een klein paadje te steken terwijl Marianne een oogje in het zeil houdt en wat aanwijzingen geeft.

Als ik de camper heb omgekeerd en terugrijd naar de grote weg ontdekt Google ook plotseling dat er ook een andere, beter begaanbare en geasfalteerde, weg naar ouvrage Galgenberg is en we besluiten natuurlijk deze te volgen.

Als we de weg rechts van ons inslaan komen we voorbij een automaten hokje met daarin automaten die de producten van een lokaal Italiaans restaurant aanbieden en je zelfs een verse pizza kan laten bakken die in 3 minuten klaar is, zoiets hadden we nog niet eerder gezien dus moeten er even foto's gemaakt worden voor het thuisfront.

Als we aankomen op de parkeerplaats van het fort is het pas 9:30 uur en lezen we dat er vandaag een rondleiding of bezoek mogelijkheid zal zijn maar die begint pas om 14:00 uur zodat we nog enkele uren moeten wachten of door kunnen rijden naar de volgende stop.

We besluiten dat we wachten tot de opening en nemen dan een kopje koffie en gaan hier dan een boterham eten voor de lunch.

Het bezoek in Galgenberg was leuk en natuurlijk weer informatief maar vooral de erg jonge gidsen die in de oude militaire kleding uit de eerste wereldoorlog gekleed waren en die wel heel erg hun best deden om alles zo goed en duidelijk mogelijk te vertellen spraken ons aan.

De rondleiding duurde bijna anderhalf uur, mede doordat we ruim de kans krijgen om foto's te maken, en aan het eind van de rondleiding geven we een ruimhartige fooi die ten goede komt aan de restauratie werken aan de drie forten in deze regio.

De Maginot linie is werkelijk een ontzaglijk bolwerk en telkens weer verbaast het ons op wat voor een grote schaal de bouwwerken zijn gebouwd, maar nog meer dat het tijdens de tweede wereldoorlog al na enkele dagen werdt opgegeven aan de Duitsers en er eigenlijk van echte gevechten en verdediging geen enkele sprake is geweest.

Na Galgenberg rijden we verder en bezoeken nog fort Guentrange in Thionville dat van ver voor de eerste wereldoorlog stamt en in 1899 tot 1906 is gebouwd om te dienen als legerplaats voor de Duitse troepen omdat in die tijd het gebied in Duitse handen was.

* Een Franse mevrouw vertelde me bij fort Galgenberg al, in het gebroken Engels, van alles over het ontstaan en steeds weer wisselen van het eigendom op de grond waarop we staan en vertelde dat de oorlog in 1870 ( of was het 1890? ) de eerste van een reeks oorlogen met het agressieve Duitsland was tot 1945 waarna de vrede een eind maakte aan het wisselen van eigendom en het nu aan Frankrijk behoorde.

Dit fort, fort Guentrange ( Gentringen ), is door de Duitsers gebouwd ter bescherming van de stad Metz is van een heel andere dimensie en grootsheid en heeft aan rond 2.000 manschappen een onderkomen geboden en toen de eerste wereldoorlog aanving een grote rol gespeeld in de verdediging van de stad Metz alhoewel het nooit is aangevallen.

Als weer aankomen spreekt de Franse gids ons aan en verteld dat het fort om 16:00 uur gesloten was, of dat toen de laatste rondleiding geweest was, maar dat begrijpen we niet echt, op internet stond immers dat het van 15:00 uur tot 17:00 uur geopend was.

De man verteld ons ook dat een andere gids Duits spreekt en die misschien wel bereid is tot een soort van prive rondleiding en na kort overleg stemt de man in en bied ons aan om een iets kortere, maar wel prive, rondleiding te geven van ongeveer een uur.

We nemen dat aanbod natuurlijk graag aan en krijgen een geweldige rondleiding van de gids die honderduit praat en naast de wetenswaardigheden over het fort ook andere dingen met ons deelt en het zo een gezellig uitje voor ons word en uiteindelijk loopt de tijd uit tot ongeveer anderhalf uur.

Als zijn Franse collega hem opzoekt en hem vraagt hoelang het nog gaat duren zegt hij lachend dat het nog wel een uurtje of twee a drie kan duren en laat ons nog snel de laatste kamers met verschillende tentoonstellingen zien waarna we ons niet echt haasten naar de uitgang

Als ik aan het eind vraag naar de kosten zegt de gids dat het eigenlijk 5 euro per persoon is maar dat hij dat niet helemaal juist vindt omdat de rondleiding niet helemaal compleet was maar daarvan willen wij niets weten en geven hem de volle toegangsprijs, het was immers een privé rondleiding die de man ons niet had hoeven geven en terwijl we naar buiten lopen blijft de gids gezellig doorpraten en buiten nemen we na nog een kort gesprek afscheid en bedanken hem voor de bijzondere ervaring.

Na de rondleiding is het inmiddels half zes en gaan we op weg naar Rodemack en als we op de grote camperplaats buiten het dorp aankomen is het er erg rustig en staan we er slechts met een paar campers en een grote vrachtwagen die blijkbaar permanent bewoond wordt.

Vandaag doen we niets meer en nemen onze welverdiende rust zodat we morgen weeer met frisse moed het middeleeuwse dorpje Rodemack kunnen bezoeken waar we vast en zeker weer enkele uren zullen ronddwalen.

Rodemack 30-08-2021

Vandaag staat er een wandeling naar en door het middeleeuwse dorp Rodemack op de lijst en na eens lekker uitgeslapen te hebben en een kopje koffie  gaan we op weg.

De wandeling begint al direct goed en een goed onderhouden door de gemeente aangelegd pad voert ons naar de oude binnenstad en als we beneden aankomen staan we direct onderaan de oude stadsmuur en kan het genieten beginnen.

Het is echt een heel leuk stadje en er is nog heel veel bewaard gebleven of hersteld door de eigen bevolking die met veel vrijwilligers de taak op zich hebben genomen om zoveel als hen mogelijk is te restaureren en in oude glorie te herstellen.

We wandelen naar boven naar de nog gedeeltelijk intacte kazerne en ik maak ook hier weer heel veel foto's voor in het vakantiealbum en natuurlijk dit blog.

Als we terug naar beneden lopen en in het oude dorpje ronddwalen zien we veel leuke en bewaard gebleven huisjes en het lijkt bijna op een openluchtmuseum.

Na anderhalf uur is het gedaan en hebben we al heel veel, maar waarschijnlijk nog niet alles, gezien en gaan we terug naar de camper.

Onderweg eet Marianne nog wat van de vele bramen die aan de struiken naast het pad groeien en als ik opper om later terug te lopen om een schaaltje te plukken vindt ze dat niet nodig en zegt dat ze er al genoeg heeft gegeten :) zij wel, dus ik pluk er dan ook maar snel een paar en proef ze voor dat die kans straks voorbij is :).

Terug bij de camper drinken we opnieuw een kopje koffie en ik bekijk de route voor vandaag, en plan een paar stops extra om wat eten in te kopen en te tanken voordat we naar Differdange rijden.

Als we in Differdange aankomen hebben we onderweg nog geen enkele winkel of tankstation gezien en als we het laatste stukje van de rit stijl omhoog naar de parkeerplaats waar we zouden overnachten rijden heb ik er geen goed gevoel over.

We blijven hier niet overnachten omdat de standplaats erg scheef ligt en omdat we met de bokken nooit een goede vlakke opstelling zullen krijgen besluiten we door te rijden naar Orval waar er in ieder geval een ruime parkeerplaats bij een restaurant zou zijn.

Op de weg erheen doen we een Cactus supermarkt aan die we maar met moeite bereiken met de camper omdat alles er heel krap en steil is en gaan we nog langs bij een pompstation om de diesel aan te vullen.

Als we aankomen in Orval is het al redelijk laat en we zoeken een plaats op de lege parkeerplaats van Brasserie Orval, waar we volgens park4night zouden moeten mogen staan indien we het netjes vragen, maar als ik op de bel druk komt er niemand en is de brasserie gesloten,  dan stuur ik een chatberichtje en hoop dat de eigenaar het geen probleem vindt dat we hier overnachten gaan.

Morgen drinken we dan als tegenprestatie wel een kopje koffie en kopen er een afhaalmenu zodat deeigenaar er in ieder geval iets voor terugkrijgt.

Vandaag is ook deze mooie dag weer voorbij en is het bijwerken van dit blog het laatste voor vandaag, morgen het bezoekaan deabdij van Orvalen als het van Marianne mag het kopen van een doos bier en wat kaas :)

Orval en Herbeumont, retrocamping Arnocamp, 31-08-2021

Vanmorgen werden we om 8:30 wakker en voor vandaag staat er een bezoek aan de abdij van Orval op de planning en na het ontbijt lopen we richting de abdij die zijn poorten om 9:30 zou openen.

Nadat we een kaartje hebben gekocht mogen we door een automatisch poortje naar binnen om de oude ruïne van de abdij en het museum te bezoeken en zien we dat er sinds ons laatste bezoek enkele jaren geleden wel heel veel veranderd is en er zelfs nieuwe opgravingen gedaan zijn om een groter deel van de ruïne bloot te leggen en zijn er enkele mooie multimedia voorstellingen aan toegevoegd.

Ook de oude brouwerij, de apotheek en wat ooit de wijnkelders geweest moeten zijn zijn nu voor het publiek toegankelijk en in het voormalige gastenhuis is er een multimediavoorstelling over het ontstaan van de vallei van Orval en de eerste abdij die er gebouwd is tot en met de 4e keer dat men deze herbouwde na de vele rampen die het doorstaan heeft.

Men heeft tijd nog moeite gespaard om de bezoekers te voorzien van de nodige informatie en als klap op de vuurpijl hebben ze ook de verkoop van de abdijkazen en het bier ondergebracht in een soevenierwinkel aan het eind van de toer.

Als we daar aankomen open we daar natuurlijk een paar stukken kaas en een paar flessen bier voor als we onderweg of thuis dorst krijgen en sluiten we daarmee ons bezoek aan Orval af.

We zetten koers naar Herbeumont waar we een plekje op retrocamping Arnocamp nemen voor de rest van de dag en de nacht.

Als we daar aankomen kunnen we onze ogen niet geloven en zien we allerlei heel oude kermis en woonwagens staan en daarbij wat oldtimers en oude fietsen en motoren en zelfs allerlei oude voorwerpen ontbreken niet, dit is met recht retro dat valt niet te ontkennen.

In de kantine annex bureau staat de jonge eigenaar zijn was te strijken en vouwt hij zijn lakens op aan een oud biljart waaronder een sterk ruikende kattenbak staat opgesteld, dat valt mij zwaar op de luchtwegen en ik krijg het er flink benauwd van.

Na het bespreken van een van de vele vrije plekken gaan we de camping op en zetten de camper op een plaats langs de rivier de Semois en als we na het eerste plekje te hebben verlaten het tweede plekje betrekken zijn we eindelijk geïnstalleerd.

Het heeft hier de laatste weken alleen maar geregend zegt de eigenaar en kunnen we maar een beperkt aantal plaatsen innemen omdat anders de te zware camper zal vastlopen en we er niet meer wegkomen en dat is goed te merken, overal is het een modderige glibberige bende maar dat mag de pret niet drukken want vandaag brengen wij de zon mee en deze schijnt, met tussenpozen, volop.

Vandaag is het weer wasdag en als Marianne de was bij elkaar zoekt orden ik de frisdrank en snack voorraad die onder de zitbank staat en samen vullen we de voorraad in de koelkast weer aan zodat we straks weer genoeg gekoelde drankjes hebben.

Als we dat gedaan hebben lopen we naar de wasmachine ruimte en starten de wasmachine voor een gemiddeld wasje, en terwijl ik enkele foto's maak wandelen we terug naar de camper.

Marianne wil graag nu even wat rusten en een goed boek lezen en omdat ik een barstende koppijn heb duik ik nog even voor een uurtje onder de wol met een paracetamolletje.

Na een uurtje maakt Marianne me wakker en na de koffie is het inmiddels alweer kwart over vier als ik dit berichtje voor het blog typ.

Straks zullen we nog een wandeling over het kampeerterrein maken en wat foto's maken van de retro wagens en andere dingen die dan weer in het vakantie fotoalbum geplaatst kunnen worden en we bedenken ons dat we tot nu toe nog wel heel veel geluk gehad hebben met het weer en elke dag wel een aantal uurtjes genoten hebben van de zon ondanks de negatieve weersvoorspellingen.

Als we over de camping wandelen maken we veel foto's van de leuke wagens die er staan en als we terugkomen bij de camper is de middag alweer voorbij en wordt het tijd voor een hapje eten.

Ik steek zoals gewoonlijk de BBQ weer aan en Marianne leegt de toilettank terwijl ik vers water haal met de gieter en de vers watertank bijvul en nog even met de buurman praat die me verteld dat er achter in onze hoek een vreemde man bivakkeert waar af en aan jongeren verschijnen en waar men vorige week nog open en bloot drugs kwam afleveren.

Ook nu waren de jongeren actief en de sfeer was er gespannen en een van de jongens was er al de hele middag af en aan aan het schieten met een .22 handpistool waarvan je telkens de lichte knallen kon horen en terwijl ik vroeg of de camping eigenaar daarvan op de hoogte was kwam deze notabene zijn dochter afhalen die bij de groep jongeren aanwezig was, de eigenaar was dus duidelijk op de hoogte.

Na het gesprek was het dan tijd om te gaan eten en intussen waren de briketten al mooi grijs zodat de bbq kon worden gevuld met vlees en we konden eten.

Het eten heeft weer goed gesmaakt en intussen is het al vrij donker aan het worden zodat nu ook het kampvuur dat voor onze luifel ligt kan worden aangestoken en de overgebleven briketten dienen ook nu weer een dubbeldoel en steken de houtblokken zonder moeite aan.

Na enkele uurtjes wordt het te koud om nog langer buiten te zitten en vertrekken naar binnen en ruimen we eerst nog even de stoelen en de tafel in de bagageruimte zodat we morgen, als we dat willen, direct kunnen vertrekken en na heel even wat serie afleveringen te hebben gedownload voor mogelijk slecht weer in de komende avonden gaan we moe maar voldaan in ons bed en vallen al snel in slaap.

Bouillon, 01-09-2021

Vanmorgen gaat de reis naar Bouillon en dit keer niet voor een bezoek aan het kasteel want dat hebben we aleerder gezien, maar eigenlijk voor een bezoekje aan het arboretum maar als wede camper hebben neergezet en kijken hoe we daar moeten komen ontdekken we al snel dat we daarvoor een flink eind omhoog moeten klimmen en dat gaan we dus niet doen.

Het arboretum slaan we dus over en in plaats daarvan wandelen we naar de hangbrug over de Semois bij de watermolen en naar de abdij van de Nótre Dame op de heuvel waar er een winkeltje in artisanale producten gevestigd is.

Op de terugweg kopen we in het winkeltje een heerlijk suikerbrood (brioche) en een pot kastanje honing waarvan ik in eerste instantie dacht dat het om woudhoning ging.

Weer bij de camper aangekomen is het nu echt tijd om wat te gaan eten en we smullen van het brood dat we natuurlijk beleggen met de honing en de bierkaas van de abdij van Orval en het smaak gewoonweg geweldig.

Na het eten wil ik even een dutje doen maar komt er opnieuw een praatgrage Nederlander langs en mijn slaapje valt in het water, dit gebeurd ons telkens als we ergens staan waar ook landgenoten staan en ik vindt het eigenlijk wel wat vervelend worden, ik wil mijn rust, snappen de mensen niet dat vakantie inhoud dat je even weg wilt van alle sleur en de dagelijkse drukte ? Morgen zoek ik een plekje waar geen luidruchtige praatgrage beschonken Hollanders staan en anders rijd ik door naar een plek in het bos !

Als ik toch even probeer om mijn rust te pakken lukt dat niet meer en een kwartier later ben ik chagrijnig en type ik dan maar de nodige regels in dit blog terwijl Marianne de pasta kookt die ik straks dan zal afmaken.

Givet 02-09-2021

Eerst moet ik even iets kwijt voor diegenen onder jullie lezers die denken, nou die Opa die kan er wat van. Vandaag liep ik zoals gewoonlijk weer eens vreselijk tegen mijn grenzen aan en zit nu weer met een flinke rugpijn die hopelijk niet al te lang aanhoud zodat we onze vakantie niet hoeven te onderbreken dit jaar.

De reden daarvan mag duidelijk zijn, teveel te lang te intensief en daar is mijn rug niet van gediend en het vele wandelen, met de nodige tussenstops om op adem te komen, heeft me niet veel goeds gedaan en daar pluk ik nu de wrange vruchten van helaas.

Maar dat even terzijde, vandaag begon goed en we vertrokken na de service naar Givet waar ik het plan had om de citadel van Givet te bezoeken en dus na de lunch werden de wandelschoenen aangetrokken en gingen we op weg naar de citadel.

Door een stukje van de oude binnenstad en langs de Maas ging het, met veel stops omdat we eigenlijk te veel uitgeput waren, richting de citadel en waar normaal gesproken iemand een dik half uurtje over zou doen duurde het ons ruim 2 1/2 uur om aan de kassa te geraken.

Na het kopen van de kaartjes stortten we bijna in en zochten een bankje op, alweer, om de benen wat rust te gunnen.

Na een kwartiertje ging het weer redelijk en bezichtigden we de citadel, wat een teleurstelling,  ik heb veel gerestaureerde ruines gezien maar deze was bijzonder slecht hersteld en de restaurateurs hadden zich er echt met een jantje van leiden afgemaakt, wat een prutswerk.

In plaats van de stenen muren weer op te trekken met de natuursteen die vroeger werd gebruikt is gekozen voor betonblokken die pas ergens in begin 1960 gebruikelijk waren in de bouw en het ziet er niet uit.

En in plaats van het hele binnenplein uit te graven en bloot te leggen zijn er hier en daar bij wat doorgangen gaten gegraven en paden aangelegd zodat je steeds maar een stukje van het bouwwerk kon zien.

Gelukkig waren er nog wel een paar onderkomens vrijgemaakt en ook een paar oude kruitkamers had men bijna helemaal uitgegraven en met uitzondering van de originele vloer kon je er toch zien hoe het er vroeger uitzag.

Al met al was en is de citadel van Givet niet de moeite waard om er meer over te schrijven en zeker niet om er ooit nog eens heen te gaan en helaas was het de vele moeite om er te komen niet waard.

Als we eindelijk na opnieuw anderhalf uur, we gaan nu bergafwaarts en dat is een stuk lichter, weer onderin de oude stad aankomen zetten we na een korte rustpauze koers naar de camper en daar aangekomen moeten we nu echt even een uurtje in bed en uitrusten, we zijn totaal gesloopt.

Inmiddels is het half zes en als we wakker worden moeten we ook weer eens gaan eten en ik steek, kruipend, de BBQ aan voor een simpele maaltijd met vlees, broodjes en sla.

Het eten is bijna gedaan en het stukje rundvlees ligt te rusten als ik dit stukje van het blog bijwerk en morgen kunnen we nog de oude binnenstad bewandelen die we vandaag hebben overgeslagen en ik hoop dat dan de rugpijn voorbij is want ik heb er flink last van.

Vanavond even lekker onder de hete douche en met wat extra pijnstillers op tijd onder de wol zodat mijn lichaam even kan bijkomen van de martelingen van de afgelopen week.

Maredsous 03-09-2021

Vanmorgen wandelen we nog even door de oude binnenstad van Givet en bezoeken er de wekelijks markt, we kopen er sokken die er niet duur zijn en omdat mijn sokken bijna allemaal grote gaten hebben vullen we ook die voorraad maar even aan zodat ik in ieder geval een paar hele sokken heb om aan te trekken :)

Na de markt en terug in de camper vullen we de vers water tank en legen we de afval tanks en zetten koers naar Maredsous en natuurlijk, ook nu, krijgen we te maken met de nodige omleidingen en rijden we op heel smalle weggetjes door een heel mooie omgeving naar Maredsous.

Als we in Maredsous aankomen en de camper op de parkeerplaats zetten komt deze me niet voor als die ik op de foto's in park4night heb gezien en besluiten we om even wandelend de omgeving te gaan verkennen op zoek naar de juiste parkeerplaats.

En direct om de volgende bocht zien we een camper staan en de parkeerplaats waar volgens de berichten vaak vele campers de nacht doorbrengen en we verplaatsen de camper en zetten hem in een hoek met voldoende privacy en schaduw onder de bomen omdat de zon werkelijk schijnt en de brandende hitte mij echt teveel is.

We nemen een paar boterhammen en een paar kopjes koffie en dan moet ik echt even in bed, ik ben gesloopt door het ingespannen rijden op de smalle wegen waar ook nog eens de nodig vrachtwagen tegenliggers het me niet makkelijk hebben gemaakt en ik eens weer echt moest werken om de boel veilig op de weg te houden.

Als ik goed en wel lig arriveren er een paar auto's met opgeschoten, flink bezopen, jeugd en de pret barst los en de ene fles bier na de andere en het ene blik na het andere wordt opengetrokken en het is een kabaal van jewelste en de lallende gasten verpesten de sfeer zodanig dat een andere camperop het terrein de benen neemt naar rustiger oorden.

Ik stel voor om nu dan maar naar de abdij te lopen voor een bezoek zodat we het lawaai wat ontlopen en koester de stille hoop dat ze straks weg zijn of dat de gendarmerie eens flink heeft ingegrepen en de dronkenlappen in hun kraag heeft gevat.

De oorzaak zal waarschijnlijk liggen in de strenge corona maatregelen en dat zal de jeugd de straat hebben opgejaagd maar het is geen enkel excuus om je zo onbeschoft te gedragen, en terwijl een dochtertje van 3 (ouder zal ze niet geweest zijn) toekijkt hoe papa zich volgiet, het kind zichzelf moet vermaken met een klein fietsje en een pop die er op de grond ligt.

Bij de groep waren er ook een paar vrouwelijke personen en de kans bestaat dat zelfs de moeder van het kindje zich ook liet vollopen met bier want ook de vrouwen zetten de ene fles na de andere aan hun lippen en maken er een flink feest van.

Bij terugkomst van de abdij waar we wat bier en kaas hebben gekocht waren de gasten helaas nog niet vertrokken en als we er een kop koffie zitten te drinken komt er zelfs een van de klootzakken zijn blaas legen achter ons in de berm en geeft blijk van een onfatsoenlijkheid die zijn grenzen niet kent.

Als dit de tegenwoordige jeugd van België is heeft het land voor mij zijn schoonheid en pracht voorgoed verloren en is dit de laatste keer dat ik het Waalse deel van België heb bezocht.

Even terug naar de wandeling naar de abdij, nou die eindigde abrupt toen ons werd medegedeeld dat alleen de kerk bezocht kon worden en als we dat doen zien we dat de kerk nodig onderhoud behoeft en de verf bladdert in grote vellen van de muren en het is er vochtig en muf, zo muf zelfs dat het ademen me niet makkelijk valt.

Oke grote kerken zijn een dure grap als het om onderhoud gaat maar rondom deze abdij is de commercie zo groot dat er meer dan genoeg verdient wordt om het hele terrein makkelijk te onderhouden.

De ene doos bier na de andere schuift over de toonbank en ook al het andere aan kaas, worst, snuisterijtjes enz. wordt gretig afgenomen en in de korte tijd die wij er staan worden en werkelijk duizenden euro's afgerekend, het terras zit stampvol en de dame achter de kas en de heren achter de tap kunnen het bijna niet af zo druk is het.

Als we het bier en het glas afrekenen vergeet de dame achter de kassa te melden dat we ook bij haar eerst de drankjes die we willen bestellen moeten afrekenen en als we aan de toog staan stuurt de toogbediende ons terug om dat alsnog te doen.

En als we dan kijken hoelang de rij alweer geworden is heb ik zoiets van, je bekijkt het maar, ik ga niet nog een keer ruim een half uur in de rij staan, stik er maar in, het is graag of niet.

Duidelijk is wel dat de commercie hier heeft gewonnen en dat de inkosten voor gaan op alle christelijke waarden die er ooit geweest moeten zijn, de abdij is helaas verworden tot een geldmachine en de bezoekers tellen alleen nog mee als pinautomaat, jammer.

Maar goed, we hebben wat bier om te proeven en wat kaas om erbij te eten en een mooie plek voor de nacht dus wij houden het wel voor gezien hier, wat een blamage is dit zeg, dit hadden we echt niet verwacht.

Peruwelz 04-09-2021

De plannen om naar Camping La Dime te gaan worden al snel overboord gegooid als ik ontdek dat er voor een nacht zonder stroom en douche maar liefst dertig euro wordt gerekend, dit vind ik toevallig op een blog van een medereiziger en dat was dus de reden waarom de eigenaar nooit heeft gereageerd op mijn mailtje met de vraag om de prijs, die zal gedacht hebben dat als we dan toch voor de poort staan we toch niet zullen omkeren en alsnog de nacht zullen doorbrengen op zijn camping. Fout gedacht grapjas, daar trapt opa niet in dus.

Onderweg daarheen zouden we een serviceplaats aandoen in Floreffe en daar niet blijven staan omdat dat naast een druk bereden weg en een rumoerige haven lag.

Als we er aankomen en de servicezuil willen gebruiken is het alleen mogelijk om de grijs watertank te legen en de zuil voor de betaling weigert zijn diensten in alle talen en doet helemaal niks, het computerprogramma dat voor de keuze van water of stroom moet zorgen loopt zelfs totaal vast en er is geen beweging meer in te krijgen zodat we onverrichte zake verder reizen.

We willen vandaag een aantal scheepsliften in het Canal du Centre bezoeken en als we er aankomen blijkt de eerste, het hellend vlak van Ronquieres, helemaal in de steigers te staan en worden er groot onderhoudswerken uitgevoerd om de betonrot, die overal aanwezig is, te herstellen.

Dit bezoek gaat dus niet door en als we de toeristische wandelroute willen lopen blijkt ook deze niet bruikbaar te zijn en loopt het pad over een lang vergane trap achter bomen langs zodat je het hellend vlak ook van daaruit niet te zien krijgt.

België mag wel eens wat meer aandacht besteden aan de websites van de trekpleisters en duidelijker vermelden dat sommige plaatsen gewoonweg niet toegankelijk zijn of volledig gesloten.

Oké de volgende stop is een serie van 4 oude scheepsliften die het hoogteverschil in vroeger tijden moesten overbruggen door de schepen met waterbakken omhoog of omlaag te tillen zodat ze hun reis konden vervolgen.

Aangekomen bij lift nr 1, we doen de volgorde nu omgekeerd van de planning vanwege een wegomlegging, rijden we door naar de parkeerplaats die onderaan de lift zou zijn om even wat foto's te maken en een kopje koffie te drinken maar als we er aankomen is de weg afgesloten en komen er vrijwel onmiddellijk twee boze mannen aangelopen die wat beginnen te gebaren.

We waren al bezig met omkeren en ik knik naar de manen dat we al op weg terug zijn, blij kijken ze niet en ik vermoed dat we een flinke woordenwisseling hadden gekregen als we er waren blijven staan.

Als we weer boven zijn neem ik een paar foto's van de bovenste sluis en stel ik de route naar lift nr 2 in.

Lift 2 kunnen we niet bereiken en ook lift nr 3 slaan we dus maar over omdat die volgens dezelfde weg bereikt moest worden, het is er gewoon te smal en om nou onnodig risico te lopen is niet slim zo middenin de vakantie. 

We zetten dan maar koers naar lift nr 4 waar we willen overnachten maar als we er aankomen is het een drukte van jewelste, niet normaal gewoon, er is wel plaats maar het is nog vroeg en als we een paar uur wachten zullen er meer en meer campers tussen gaan staan en staan we tegen de avond zo dicht op elkaar dat je de deur niet meer open kunt krijgen, deze plek slaan we dus ook over want het is vakantie en dan zoeken we juist de rust en die gaan we hier niet krijgen.

Omdat er in Peruwelz een mooie camperplaats aan de jachthaven ligt met ernaast een bierbrouwerij en een restaurant dat heel goede een vooral bourgondische maaltijden serveert, zet ik de route in de tablet en we rijden er in alle rust naartoe en als we aankomen is er nog ruim voldoende plaats.

Als we de camper hebben neergezet draai ik de luifel uit, wat eigenlijk niet mag omdat het een camper parkeerplaats is, om te voorkomen dat er zich toch een camper tussen ons en de buurman wringt en we vanavond niet buiten kunnen zitten in het mooie weer.

Als we heerlijk zitten te genieten komt de buurman langs voor een gezellig praatje en blijkt deze er al vaak te hebben gestaan en de eigenaar goed te kennen en als de eigenaar komt om te casseren en de stroom aan te sluiten en zegt niets over de uitstaande luifel zodat deze kan blijven staan en we gelukkig wat schaduw hebben.

De zon schijnt al dagen volop en de temperaturen zijn, met ongeveer 28 graden Celcius, net wat te hoog om comfortabel te zijn en dus wordt het voor de rest van de dag een rustdag en worden de inspanningen tot een minimum beperkt :)

Ook de buurman roemt de keuken van het restaurant en verteld dat het eten er erg goed is en de porties zo groot dat je die absoluut niet zult op krijgen, als ik hem zeg dat ik wel een grote eter ben is hij ervan overtuigt dat ook mij dat niet gaat lukken en dus neem ik die weddenschap graag aan :)

Als we 's avonds op het terras van het restaurant zitten te eten is het nog steeds een aangename temperatuur en als we de porties van de andere gasten voorbij zien komen heeft de buurman toch gelijk, de porties zijn echt groot en als we bestellen vraagt de bediening of hij de bon direct naar de keuken moet sturen of dat we nog even willen wachten, dat hebben we nog niet eerder meegemaakt en blijkbaar gaat hij ervanuit dat we eerst nog flink aan de drank gaan voordat we het eten naar binnen werken :)

We zeggen dat we graag willen eten en bestellen een drankje vooraf en de ober zal de keuken opdracht geven het eten direct te bereiden begrijp ik uit zijn woorden en gebaren, maar ik kan er ook helemaal naast zitten want ik spreek noch versta een woord frans zodat ik alles op de gok doe en hoop op een goede afloop.

Ik bestel, wat later blijkt een steengrill, iets met verschillende soorten vlees ( ik had vooraf op google gezochten de afbeeldingen lieten zien dat het om verschillende vleessoorten ging die rauw op een bord lagen en ik gokte dat de kok dat dan naar wens zou bereiden, FOUT, ik had de steengrill die ook op het plaatje stond natuurlijk ook moeten zien maar had daar totaal overheen gekeken.

Marianne besteld een soort ovenschotel met ham, champignons, uien en kaas en iets wat PDT heet, en als het geserveerd wordt blijkt PDT te gaan om Pommes de Terre, aardappelen dus, en geen boontjes zoals ik op een van de foto's op google zag.

Blijkbaar heeft iedere kok dus daar zijn eigen ideeën over maar dat is vrij logisch omdat elke streek wel weer zijn eigen keuken kent.

Eigenlijk is het niets meer dan een aardappelgratin met ham en ui, afgedekt met geraspte kaas maar het is wel erg lekker.

Zoals gezegd was mijn maaltijd een steengrill en werden er naast een salade ook nog wat sausje bij geserveerd en een keuze van pasta, ik had ook kunnen kiezen voor aardappelkroketjes of friet maar daar had ik nu geen zin in.

De buurman kreeg in ons geval geen gelijk, de maaltijden waren weliswaar flink maar ik kon het met gemak op en heb zelfs nog een leuk portie van Marianne haar aardappelgratin opgegeten omdat ik het weggooien ervan gewoon zonde vond zo lekker smaakte het.

Natuurlijk nemen we een heerlijke sorbet na en als we uitgegeten zijn drink ik nog enkele slokken Westmalle triple maar daar moet ik toch een paar slokjes van laten staan omdat de alcohol me, na twee bieren, toch teveel begint te worden en ik dan gewoonweg altijd stop omdat ik niet graag beschonken wil zijn.

De avond verstrijkt en we gaan vroeg in bed omdat we echt moe zijn van de afgelopen dagen en ook omdat ik vandaag erg gespannen heb gereden op de wel heel erg smalle en slechte wegen en me dat flink moe heeft gemaakt.

Zillebeke vijver, Ieper 05-09-2021

Vandaag is het de beurt aan Ieper en wil ik het museum Hooge Crater gaan bezoeken en de vlakbij gelegen reconstructie van een WW1 loopgraaf en vooraf het bloemenkasteel, een tuin vol met bloemen en een mooi wandelobject.

Als we bij het bloemenkasteel aankomen blijkt dat onderdeel te zijn van een megagroot pretpark met zwemparadijs waar honderden zo niet duizenden bezoekers op afkwamen , oeps dat was een misrekening, dat had ik verkeerd ingeschat, en dat was niet de bedoeling zodat we direct van de ingang naar de uitgang reden zonder er een bezoek te brengen.

De loopgraaf reconstructie was er vlakbij en ook het museum en als we de camper op de parkeerplaats zetten zien we dat museum Hooge Crater eigenlijk een thema café is waar er een schuur blijkt te zijn ingericht als quasi museum om wat extra omzet te genereren en de loopgaaf reconstructie bestaat uit een achtertuin waar een bewoner ? iets van een klungelige poging heeft gedaan om een loopgraaf na te bootsen maar vanachter het het waar we langs rijden ziet het er niet uitnodigend uit een beide bezoekjes slaan we dan ook over.

Ook hier is de geschiedenis op sommige plekken echt een melkkoe geworden en proberen de lokale bewoners en de horeca zo hun graantje mee te pikken

We bezoeken in de buurt nog wel een en ander, zoals "het Bayernwald en loopgraaf de Dodengang" en maken wat foto's.

We rijden door naar de camperplaats Zillebeke vijver en houden het voor vandaag wel weer voor gezien, de camper wordt neergezet en de zon brand op ons hoofd zodat ook vandaag wordt omgedoopt tot rustdag :) en we onnodige inspanning vermijden, morgen is er weer een dag.

Ik werk nog even het blog bij en tegen het eind van de middag, als we voldoende schaduw hebben om in te zitten, gaat de bbq weer naar buiten en wordt het weer tijd om te eten, alweer :)

Maar eerst, de rit vanmorgen ging over heel smalle weggetjes en soms over niets meer dan een iets meer dan 2 meter breed pad met aan weerszijden een diepe betonnen greppel zodat het ontspannen rijden weer voorbij was.

We zijn dan op weg naar de stad Ieper waar we het museum" In Flanders Fields"  willen bezoeken en als we bij de sportvelden, waar we willen gaan parkeren, aankomen is er een zee van ruimte en is het vinden van een plekje een peulenschilletje.

We zetten de camper neer en halen de fietsen van het rek zodat we Ieper met de fiets kunnen verkennen en als we dat willen nog iets  meer kunnen doen dan alleen het museum.

Na een kopje koffie op de parkeerplaats gaat de fietstocht dan naar de Menenpoort, een gedenkteken voor de vele gevallen soldaten en officieren van het voornamelijk Britse gemenebest die in de eerste wereldoorlog in de velden rond Ieper hebben gevochten en zijn gestorven.

Als we door de poort fietsen zien we voor ons al de grote markt en de lakenhallen waarin het museum is gevestigd en als we daar aankomen zetten we de fietsen in het fietsenrek om vervolgens nog te mogen wachten tot het museum geopend is.

Het is 9:50 uur en de opening is om 10:00 uur zodat we niet al te vroeg zijn maar als we binnen mogen zien we dat we er pas in mogen als we vooraf online hebben gereserveerd en een vrouw van de receptie laat ons zien dat dat kan door het scannen van een Q-code en we daarmee onze 2 kaartjes kunnen reserveren.

Het reserveren lukt en we kunnen binnengaan na de kaartjes te hebben betaald, wat ook alleen maar contactloos kan maar het lukt, hier zijn de coronaregels nog gekker dan in eigen land ontdekken we nu.

Het museum valt mij persoonlijk wat tegen en ik vind dat er te weinig tastbare objecten zijn en vrijwel alles in multimedia presentaties gevat is die voor mijn gevoel te on persoonlijk en koud zijn.

Maar goed we leven inmiddels in het multimedia tijdperk dus ik moet er maar aan wennen denk ik bij mezelf en loop gedwee de verplichte route.

Na het bezoek aan het museum willen we iets gaan drinken en eten in het museum restaurant maar als ik voor de balie sta, er is geen enkel bordje dat zegt dat het gesloten is, komt er niemand en als ik aan een voorbij snellende dame met een steekwagentje vraag verteld ze dat het op maandag niet geopend is, en natuurlijk is het vandaag.... maandag, de enige dag dat het restaurant gesloten is, hebben wij weer.

Na het museum kijken we nog even binnen in de kathedraal en fietsen we terug naar de Menenpoort waar ik nog wat foto's neem voor het vakantie-album.

Dan gaan we op zoek naar een bakker want het brood is op en al snel vinden we een Crousanterie die heerlijke broden en broodjes verkoopt zodat we er wat meenemen voor straks.

Bij de camper aangekomen zetten we de fietsen terug op het fietsenrek en zet Marianne koffie en eten we van de heerlijke broodjes en dan is het alweer tijd om te vertrekken naar de volgende bestemming het Duitse loopgraven netwerk Bayernwald.

De reconstructie van de loopgraven " Bayernwald" vallen toch wat tegen en duidelijk is dat de tijd er veel heeft vernield en ondanks het verhaal dat het geheel gerestaureerd is kan je zien dat het onderhoud veel te wensen over heeft gelaten en de vloerplanken op veel plaatsen verrot zijn en de wilgentakken van de zijwanden op veel plaatsen zijn afgebroken door rot en schimmel.

De overblijfselen van de bunkers zijn slecht gerestaureerd en hebben veel weg van het prutswerk dat ik eerder zag bij de ww1 loopgraaf reconstructie, bij het Hooge Crater museum in een achtertuin, waar we in Ieper voorbij reden.

De betaling ging via een automatisch systeem omdat, zoals een gids die er toevallig een enquéte afnam vertelde, een kassa plaatsen met werknemers die kaartjes verkochten te duur zou zijn, pffft zucht, toerisme mag niks kosten maar moet alleen opleveren dus, oké dat weten we nu ook weer, maar wel 8 euro casseren op afstand.

Dat het WW1 toerisme een geldmachine is en de toeristen uitgemolken wordt elke dag duidelijker en het is jammer dat er zo over gedacht wordt maar het is niet anders.

Als laatste vandaag willen we de " yorkshire trench en dug out" bezoeken, een gedenkplaats van de loopgraven van de Britse stellingen maar als wedaar aankomen is het een armetierig gezicht, weggestopt ergens op een groot industrieterrein achter grote bedrijven waar het nauwelijks opvalt.

Het is dan wel een open monument wat voor iedereen gratis toegankelijk is maar ook hier is er al jaren geen onderhoud meer gepleegd en ligt alles te verrotten en te verkrotten, bovendien stinkt het er als in een beerput en willen we er zo snel mogelijk weer weg.

We wilden onderweg een plekje zoeken op een parkeerplaats bij de commandobunker maar deze ligt aan een heel drukke weg en het is er zo hellend dat we de camper er niet kunnen neerzetten om te slapen, wel moet ik nu toch echt even een uurtje rusten omdat ik te moe ben om te rijden en waag een pogingen duik in bed.

Ik ben al na 5 minuten diep onder zeil en val in een diepe slaap en wanneer ik na een uur wakker word ben ik toch enigszins opgeknapt om de reis verder te kunnen rijden en we rijden door naar camping de Ijzerhoeve in Diksmuiden.

Camping de ijzerhoeve, Diksmuide 06-09-2012

Als we voor de poort van de camping staan gaat deze vanzelf open en kunnen we naar binnen rijden en zetten de camper neer voor de receptie om ons aan te melden maar er is niemand aanwezig en er staat een telefoonnummer dat gebeld moet worden voor meer informatie.

Als ik bel krijg ik een antwoord apparaat dat meld dat de camping voor dit seizoen verder gesloten is en als ik wil dat ik word terug gebeld moet ik een boodschap achterlaten.

Ik laat een boodschap achter met de mededeling dat we op de camper gaan staan en of ik terug gebeld kan worden en als ik later met iemand die op deze camping staat spreek hoor ik dat de eigenaar kort geleden is langs geweest en verteld heeft dat de camping voor de rest van het seizoen gesloten blijft maar dat het eigenlijk al sinds de eerste corona golf niet meer open is geweest, corona heeft er hier flink ingehakt zo blijkt nu.

De man raad me aan om te blijven staan omdat er hier in de omgeving verder niets te vinden is blijven we staan totdat er iemand komt die ons verder kan helpen en als er niemand komt eventueel morgenvroeg een kleine bijdrage in een enveloppe stoppen en deze in de brievenbus doen.

De campingbewoner zegt dat we dat niet verplicht zijn omdat er geen enkele service meer is, alles is afgesloten en voor niets betalen zou hij ons niet aanraden te doen :)

Marianne kookt vandaag iets makkelijks en trekt een blik nasi goreng open en bakt er wat spiegeleitjes bij en we besluiten dat wanneer er voor 21:00 uur niemand komt om ons weg te sturen we hier vannacht zullen blijven staan en morgen verder kijken wat we zullen doen, of we nog een dag blijven staan ( als dat lukt met de toiletcassette) of dat we verder rijden.

Ik werk het blog nu bij en inmiddels is het alweer tijd voor de koffie en begint het langzaam gelukkig wat af te koelen, vandaag was het met 29 graden toch veel te warm voor mij en dat heeft wel gevolgen :) maar tegelijkertijd is het wel fijn dat tot nu toe het weer ons sinds de eerste dag goed gezind is en we nog geen enkele dag echt slecht weer hebben gehad.

07-09-2021, Diksmuide, dodengang en IJzertoren.

Vanmorgen heeft de camping eigenaar nog niet teruggebeld en weten we dus niet wat we moeten afrekenen voor de nacht en als we dan toch maar water innemen, we hebben maar een liter of 10 gebruikt, en het toilet legen zie ik bij het wegrijden geen brievenbus waar we een enveloppe met een vrijwillige bijdrage in kunnen deponeren en dus hebben we een goedkoop nachtje camping gehad, zelfs met een goede en sterke WiFi verbinding die gratis te gebruiken was.

Alhoewel we ons wel een beetje schuldig vinden hebben zoiets van, als de eigenaar het echt nodig had gevonden had hij wel contact opgenomen en hij of zij zal er waarschijnlijk geen moeite mee hebben gehad dat er een camper op het terrein de nacht heeft doorgebracht in ieder geval heeft hij ons telefoonnummer en mocht er gebeld worden kunnen we nog altijd de kosten per bank overmaken.

We doen vandaag alleen even snel de IJzertoren, een monument ter nagedachtenis aan de gevallen soldaten van de eerste wereldoorlog en daarna bezoeken we de dodengang, een reconstructie van de enige nog overgebleven Belgische loopgraven die in gebruik waren tijdens de grote oorlog.

Eerst komen we in een ruimte waar een paar multimedia voorstellingen te zien zijn en een panoramadek waar je kan uitkijken over de vallei van de IJzer en de loopgraaf.

Dan dalen we via een trap af naar de loopgraaf en het is een indrukwekkend gezicht en je kan je bijna voorstellen in wat voor omstandigheden de soldaten in die tijd moeten hebben geleefd in de frontlinie.

Ik maak er wat foto's en terwijl Marianne de spinnenwebben verwijderd, zij loopt  voorop, baan ik me een weg door het grind en door een paar krappe ondergrondse doorgangen.

Na de dodengang rijden we naar de camperplaats in de buurt van Waregem en zetten de camper neer voor de rest van de dag en de nacht en als ik ne even een dutje te hebben gedaan, ik ben alweer doodmoe, en de route bekijk zie ik dat ik een grote vergissing heb gemaakt en een tussenstop heb aangezien voor het eindpunt van het eerste deel van de reis naar Marcella en Bram, en dat betekend dat we morgen dus maar liefst bijna 150 kilometer moeten reizen om in Leuven te geraken, dat is een tegenvaller van jewelste omdat ik het plan had niet meer dan ongeveer 75 kilometer per dag te doen en ondertussen wat tijd had voor wat extra bezichtigingen.

Ik werk het blog bij en Marianne leest een boeken we zien morgen wel wat de dag brengt, we kunnen vroeg weg en hoeven onderweg nergens heen dus als we de tijd goed verdelen over de kilometers, of andersom :), dan zijn we morgen ruim op tijd in de buurt van Leuven en kunnen we eventueel daar de nacht doorbrengen op de parkeerplaats bij het domein en mocht dat niet lukken hebben we altijd nog de uitwijk mogelijkheid om in Tienen vlak voor de voordeur van Marcella en Bram te overnachten :)

Tienen, 08-09-2021

We trekken er al vroeg op uit om mooi op tijd in Tienen te arriveren en als we aankomen op de parkeerplaats achter het stadion ontdekken we al snel dat ook hier de regenbuien  van anderhalve maand geleden  gezorgd hebben voor flinke overstromingen en is het gravel van de tennisbanen voor een flink deel weggespoeld en ligt de kunstgras mat van het voetbalstadion erbij alsof het de huid van een Sharpei is, vol met rimpels en grote plooien, achteraf leren we dat er op het veld ruim een meter diep water heeft gestaan en dat de parkeerplaats volledig was verdwenen en de huisjes er omheen het hoge water in de woonkamers had staan.

Als we Marcella een berichtje sturen dat we veilig zijn gearriveerd halen we even wat broodjes en andere dingen bij de Carrefour aan de overkant van de weg en beginnen we aan de lunch en als we klaar zijn willen we naar de Paterskerk wandelen, dit is een ruïne van een oude kerk die tot monument is verheven en dat nu een prachtig schouwspel levert met de oude huisjes eromheen.

Vroeger waren kerk en huisjes samen een hof zoals het begijnhof en als we er heen lopen en net de grote weg bij de suikerfabriek hebben overgestoken gaat mijn telefoon af.

Als ik opneem blijkt het Marcella te zijn die belt om te zeggen dat ze vrij is van haar werk en Iselin gaat ophalen en dan bij ons een koffietje wil komen drinken, we zijn natuurlijk blij met het onverwachte bezoekje en zeggen dat we net op weg waren maar direct omkeren en Marcella meldt dat ze over een klein half uurtje bij de camper zal staan.

Ongeveer een half uurtje later belt Marcella opnieuw om te vragen waar op de parkeerplaats we staan omdat ze al 3 keer is rondgereden en ze ons niet kan vinden.

Ze is duidelijk op de verkeerde parkeerplaats en als ik het adres doorgeef met een iets nauwkeurigere beschrijving loopt Marianne naar de straat waar Marcella lang zou moeten komen en ziet ze nog net Marcella voorbij schieten, die dan ineens op de rem gaat en de ingang van de verscholen parkeerplaats ziet.

Marcella en Iselin komen aan bij de camper en we drinken gezellig een kopje thee of koffie en brengen even tijd door met Iselin en haar mama, een leuke verassing want eigenlijk zou dat pas morgen plaats vinden.

Na een paar uurtjes moet Marcella dan toch weg omdat ze een afspraak heeft en met wat vriendinnen zou gaan drinken en we nemen afscheid voor vandaag, morgen zien we elkaar weer en zullen we bij haar in de straat parkeren.

We gaan voor de afwisseling weer eens uit eten en gaan naar "de Slagershof " voor een bijzonder diner met "slagermuziek" :) en de grijze golf die er elke dag aanwezig is.

De porties zijn ongelooflijk groot en we eten onze buik dik en als we het toetje bestellen krijgen we de schrik van ons leven, de ijscoupes zijn zo groot dat ze geserveerd worden in een soort van sla-kom of bowl en maar liefst 4 grote bollen heerlijk ijs (ruim een halve liter) met een flinke hoeveelheid echt dagvers fruit en een grote portie slagroom wordt ervoor onze neus gezet.

Dat gaat een slagveld worden van jewelste, dat is ongelooflijk veel en te lekker om te laten staan dus daar hebben we een flinke klus aan en het duurt bijna drie kwartier voor we ons er doorheen geworsteld hebben maar uiteindelijk is het dan toch op en met buikpijn verlaten we het restaurant terras.

Daarna wandelen we dan toch nog even naar de Paterskerk, om de overtollige calorieën er een beetje af te lopen, en maken wat mooie foto's van de ruïne die nu mooi verlicht is en een bijna sprookjesachtige indruk maakt.

Als we terug willen lopen vinden we een portemonnee op de picknick bank in de kerk en bellen de politie die deze later op de avond bij ons komt afhalen en onze goede daad voor vandaag zit er ook weer op :)

Het is al laat en we gaan vroeg naar bed om morgen fris aan de dag met onze dochter en kleindochter te beginnen.

Tienen 09-09-2021

Vandaag is het tijd om eens heerlijk uitgebreid met onze kleindochter Iselin door te brenegen en als we de camper voor de deur zetten staat ze al met mama te wachten in de deur opening en lacht ze ons toe.

Ze herkende ons nog van de dag ervoor en al heel snel maakt ze gebruik van de kans om bij opa op schoot te kunnen zitten en eens lekker te spelen en te lachen met opa en natuurlijk oma.

Om beurt krijgen we de kleine aangereikt en kunnen we eens heerlijk knuffelen en kroelen met de steeds maar lachende Iselin.

We besluiten samen met Marcella om naar het domeinpark te gaan om daar vandaag te gaan wandelen en te lunchen bij de brasserie en omdat het stralend weer is blijven we daar bijna de hele middag gezellig zitten onder het genot van een drankje en een hapje.

En terwijl Iselin duidelijk geniet van alle aandacht en zich geen moment verveelt gaat de middag voorbij en voordat dat we er erg in hebben is het al snel tijd om naar huis te vertrekken voor de avond maaltijd.

Als we thuis zijn moet Iselin even een middagslaapje doen en duik ook ik even in bed en als ik ruim een uur later uit de camper kom is ook Bram inmiddels thuis van zijn werk en zit iedereen gezellig in de tuin te keuvelen en te genieten van het mooie weer.

Vanavond gaat de BBQ aan en Marcella heeft wat inkopen gedaan en het vlees en de groenten voor het diner klaargezet zodat Bram zijn kunsten kan laten zien en vooral proeven.

Het vlees, en de groenten, smaken heerlijk en Bram en Marcella hebben er een leuke avond voor ons van gemaakt, het is enorm gezellig en omdat Iselin volop van zich laat horen en de aandacht van iedereen vraagt :) is het voor opa en oma een avond om niet snel te vergeten.

Na de gezellige BBQ begint het wat te regenen en wordt het tijd voor Bram en Marcella om het bed op te zoeken omdat Bram morgen weer moet werken en nemen wij alvast afscheid van hem omdat wij morgen al vertrokken zijn als hij thuiskomt.

We overnachten bij de watertoren aan het eind van de straat zodat we morgen niet teveel moeten sukkelen en kunnen uitslapen en toch op tijd te zijn voor de kofie.

Tienen 10-09-2021

Vandaag is het weer volledig omgeslagen en is het zwaar bewolkt en drukkend, dat beloofd niet veel goeds en de plannen om weer buiten te gaan wandelen verdwijnen al snel en na de koffie zitten we gezellig in de woonkamer en spelen wat met iselin die al die aandacht geweldig vindt.

We hebben wat cakejes meegenomen voor bij de koffie en als Iselin merkt dat oma een cakeje aan opa geeft pakt ze het nog ingepakte cakeje vast en steekt het nog in plastic verpakte lekkers in haar mond.

Ik haal de verpakking er af en omdat Iselin nu wat begint tegen te sputteren geef ik het lekkers snel terug en laat haar maar genieten van het moment en terwijl ze het cakeje helemaal verkruimeld en af en toe wat kruimels in haar mond krijgt en erop sabbelt drinken we samen een lekker kopje koffie en genieten we van het lekkers.

Als Marcella broodjes haalt bij de bakker presteert Iselin het zelfs om telkens als opa op de bank gaat zitten, en niet bij haar voor de kinderstoel zit om met haar te spelen, net zolang te krijsen en de aandacht te trekken totdat ik weer bij haar kom en ze met mijn snor of horloge kan spelen en tegen me keuvelt en lacht dat het een lieve lust is.

Oma krijgt wel wat aandacht maar toch heeft Iselin meer aandacht voor opa en vindt ze het erg leuk als ik met haar speel en tegen haar praat, en zij op haar manier tegen opa de grootste verhalen heeft en af en toe luidkeels geluiden uitbrengt om mijn aandacht maar vast te houden :)

Als Marcella haar het groentehapje geeft heeft Iselin zin om er een spelletje van te maken en daagt ze haar moeder echt uit en kijkt ze steeds lachend naar opa en oma om vervolgens de lippen stijf op elkaar te klemmen en mama lachend voor de gek houdt.

Dan vraag ik of ik het even moet proberen en, alhoewel Iselin blijft spelen en uitdagen, lukt het me toch om haar het schaaltje met het groentehapje leeg te laten eten, de ondeugd heeft er duidelijk zin in om te spelen en niet om te eten :)

Als zij haar eten op heeft gaan we samen aan tafel voor de lunch en eten we gezellig samen een broodje en zit Iselin in de kinderstoel naast ons en geniet weer van de aandacht.

Dan zitten we nog even op de bank en speelt Iselin nog wat op het speelkleed en dan wordt het tijd voor iselin haar middag slaapje en voor ons tijd om te vertrekken en de vakantie voort te zetten.

De afgelopen twee dagen waren geweldig en we hebben genoten van Marcella, Bram en vooral Iselin die de hele dag lacht en vrolijk is en alle aandacht van iedereen naar zich toe trekt zo lief en zo vrolijk.

We nemen afscheid en rijden naar de volgende camperplaats, in Genk, die we ertussen lassen omdat we nu en week over hebben en dan toch nog wat leuke dingen willen gaan doen als vervanging van de dingen die we in de eerste twee weken hebben moeten overslaan vanwege sluitingen door de overstromingen in dat gebied of omdat ze simpelweg gesloten waren.

Als we aankomen op de camperplaats in Genk en ik zoek hoe laat morgen de C-Mine geopend is zie ik dat je enkel en alleen kaartjes kan kopen via online boeking en omdat ik niet het risico wil lopen dat er geen parkeerplaats beschikbaar is en we dus wel betaald hebben maar moeten omkeren besluit ik om morgen eerst parkeerruimte te gaan zoeken en pas dan een kaartje te gaan bestellen.

Na het eten werk ik het blog bij en drinken we samen een kopje koffie en begint het buiten te regenen na alweer een erg warme drukkende dag.

Genk naar Eersel, 11-09-2021

We worden weer op tijd wakker en tijdens de koffie bekijk ik wat de C-Mine openingstijden zijn en wat het bezoek ervan eigenlijk inhoud en lees dan dat het voornamelijk gericht is op kinderen en er vele leer en doe dingen zijn.

Het bezoek is dus voor een iets andere doelgroep en we besluiten om dan maar niet heen te gaan en iets anders uit te zoeken voor vandaag maar we kunnen niet echt iets vinden van onze gading en dus lassen we een gedeeltelijke rustdag in en doen we iets kleins.

Het weer is nog steeds redelijk maar vandaag valt er toch af en toe een bui waardoor er ook voor buiten activiteiten weinig te doen is omdat we niet willen gokken op een nat pak dus kiezen we een binnen locatie uit op weg naar de volgende camperplaats.

We bezoeken het Kempenmuseum de 8 zaligheden in Eersel waar we de geschiedenis van de Brabantse streek kunnen leren kennen en alhoewel het een klein museum is maakt het bezoek de dag toch weer goed door de gezellige koffiedame die met ons in gesprek gaat en haar lief en leed met ons deelt :)

Na het bezoek rijden we verder naar camperplaats Duynenwater waar we een slechte nacht doorbrengen, de ganse nacht hoor ik het verkeerslawaai van de snelweg en van 's morgens vroeg tot 's avonds laat stijgen er grote vrachtvliegtuigen op van vliegveld Eindhoven die pal over de camperplaats vliegen zodat ik gebroken wakker word.

Pre historisch dorp (Eindhoven), 12-09-2021

Na de koffie zoek ik naar de mogelijkheden voor vandaag en kom ik het pre historisch dorp in Eindhoven weer tegen dat ik gisteren ook al eens voorbij had zien komen op internet en die ik had toegevoegd aan de favorieten om nog eens goed te bekijken.

Het bezoek vandaag is mogelijk in twee tijdsloten en we besluiten om het middagslot te kiezen zodat we vanmorgen eens rustig aan kunnen doen en uitgebreid kunnen ontbijten.

Na het ontbijtje rijden we naar het museum en opnieuw stuurt Google maps ons ergens heen waar je gewoonweg niet heen kunt, een groot hek verspert de weg en we zouden dwars door de techno campus van Philips enz. heen moeten om er te komen.

Ik keer om via de rotonde en ga dan zelf op zoek naar een logische route en na wat zoeken vind ik er een die vrijwel direct naar het historisch dorp en het grote parkeerterrein vlakbij voert.

Als we aankomen zetten we de  camper op een parkeerterrein dat niet echt groot is en maken we in de camper gebruik van de lunch, we zijn immers vroeg en moeten wachten tot 13:30 uur voor we naar binnen mogen.

Het pre historisch dorp is leuk om te zien en er is voor jong en oud wel iets extra's te beleven in de vorm van oude spellen en iedereen maakt daar volop gebruik van en vooral de vele kinderen hebben het bijzonder naar hun zin.

Dit is een plekje dat we opslaan in onze favorieten om nog eens een keer te bezoeken met de kleinkinderen als die weer eens bij ons logeren voor een iets langere periode.

Na het museum gaat de rit naar camperplaats Spekdonken in Vessem die ik vooraf per telefoon moet boeken.

Ik boek een plaats en hoor dat het gaat om een plaats bij een melkboerderij en dat komt mooi uit :) want we hebben al een paar weken geen rauwe melk kunnen kopen en daar hebben we nu toch echt wel zin in.

Als we de plaats hebben ingenomen bel ik nog een keertje om te informeren of ze ook hun eigen melk verkopen, we missen de melk van boerin Baukje nu echt wel, en ik bestel direct drie liter voor de resterende dagen van de vakantie.

De camperplaatsen zijn hier erg ruim en de eigenaren lopen hier nog dat extra stapje om het hun gasten naar de zin te maken zodat deze camperplaats ook op de lijst van te bewaren plekken komt te staan.

'S avonds gaat er weer wat vlees op de BBQ en genieten we alweer van het mooie weer dat ons al een paar weken achtervolgt :) en moe maar voldaan kruipen we, na even een paar afleveringen van "mrs Maisel"  te hebben gekeken in bed en vallen vrijwel direct in slaap, het is hier zo stil en rustig dat we eens echt lekker uitrusten.

Ik sta vroeg op want de boerin zou 3 liter rauwe melk voor ons neerzetten op de picknicktafel voor de camper en ik wil niet dat de zon er op brandt zodat ik de melk niet lang kan bewaren, maar als ik rondkijk en nog eens bij de informatie ga kijken staat er geen melk.

Ik bel de boerin maar even en vraag naar onze melk :) maar ze is het helemaal vergeten en biedt haar verontschuldigingen aan en bied aan het direct langs te komen brengen bij de camper en terwijl ik sta te wachten schiet ze me voorbij op haar fiets en levert de melk af bij Marianne die nog in de camper zit te wachten tot ik terugkom.

Vandaag moeten we opnieuw vooraf boeken op de camperplaats en gaat de reis naar Fort Everdingen waar de camperplaats samen met een kleine bierbrouwerij op het monumentale terrein ligt.

Het fort maakt deel uit van de Unesco werelderfgoed lijst en het is uniek dat je op zo'n bijzondere plek met je camper mag staan en dat was dan ook de reden dat deze was toegevoegd aan de vakantieplannen.

Als we de camper hebben geplaatst lopen we naar de restauratie waar we moeten betalen en de eigenaar van de brouwerij, die er tevens het restaurant en het winkeltje runt, wijst ons op zijn bijzondere bieren en we kopen dan ook een aantal flesjes, en even later ook wat bijzondere jaartallen lang gerijpt speciaal bier van 2015, 2017en 2018 die we thuis gaan bewaren voor een bijzondere gelegenheid of om eens echt te genieten van deze bieren, en als ze bevallen kunnen we ze ook bij ons in de Mitra (tegenwoordig Kisjes slijterijen) kopen zo legt hij uit, want de eigenaar/franchise nemer in Meppel koopt zijn bieren ook graag in.

We wandelen nog even over het terrein van het fort en maken er wat foto's en op de terugweg ontdekken we een deur die openstaat en waardoor we het binnenste van het fort kunnen bereiken.

Helaas is mijn telefoon bijna leeg en de zaklamp en flits functie uitgeschakeld zodat we besluiten om daar vanavond met de gewone zaklamp nog eens heen te gaan en als de deur dan nog open is er eens binnengaan wandelen om wat foto's te maken terwijl een van ons buiten op de wacht blijft staan en oplet of er niemand de deur komt afsluiten en we gevangen komen te zitten.

De telefoon gaat aan de lader als we terug zijn en rondom ons heen wordt het langzaam steeds iets stiller en valt de avond al bijna in, het wordt tijd om te eten en te genieten van de avond en van elkaar.

Als de telefoon is opgeladen en de zaklamp voorzien van nieuwe batterijen voor het geval de oude halverwege uitvallen gaan we opnieuw naar de bunker waar ik binnen nog wat foto's neem.

Openluchtmuseum Arnhem, 13-09-2021

Vandaag gaan we weer een stukje verder richting huis en omdat er in het begin van de vakantie wat bestemmingen wegvielen hebben we dus wat extra tijd om leuke dingen te doen en vandaag valt de beurt aan et openluchtmuseum in Arnhem.

Ook hier ontkomen we er niet aan om onze entree kaartjes te bestellen via de website en een tijdslot te reserveren om er in te kunnen, dat corona maakt het allemaal niet makkelijker en ook hier leze we dat annuleren niet mogelijk is dus wie te laat is kan fluiten naar zijn geld en komt niet binnen volgens het digitale ticketloket.

Omdat we al op de parkeerplaats staan zijn we uiteraard op tijd en wandelen we om 11:00 uur het museum binnen en als we binnen zijn beginnen we de dag met een bezoek aan de canon van Nederland, een permanente tentoonstelling met informatie over het ontstaan en hoe het verder ging met ons kleine kikkerlandje.

De Canon is leuk en informatief en geeft je de mogelijkheid om thuis op je gemak alle verzamelde informatie nog eens door te lezen omdat alles wat je markeert naar je mailadres wordt doorgestuurd als je daarvoor kiest.

Dan begint de lange dag op het museumterrein en lopen we langs en door allerlei gebouwen die ooit ergens in Nederland een prominente plaats innamen en na het afbreken ervan, door verschillende oorzaken, in dit museum opnieuw zijn opgebouwd om bewaard te worden voor het nageslacht.

We zien er onder andere de melkfabriek Freya uit Friesland wat de eerste melkfabriek in Nederland geweest schijnt te zijn, een gereconstrueerde scheepswerf, een boerderij uit Staphorst en... een reconstructie van het theehuisje uit Meppel, waarvan het origineel nog in het Wilhelminapark in Meppel staat.

Het word een heel lange dag en soms wandelend, soms strompelend en soms hijgend en puffend bereiken we het einde van de rondgang en ploffen we neer op de stoelen bij het canon restaurant waar de dag begonnen is.

Alles in ons lijf doet pijn en we moeten nu echt gaan oppassen dat we onszelf niet zover slopen dat we in de lappenmand belanden en de komende week of zelfs weken met de problemen komen te zitten.

We drinken wat en nemen er een heerlijk stukje bosvruchtenkwark bij en als ik daar naar zit te kijken voordat ik het eerste hapje neem realiseer ik me dat de zielige kleine stukjes taart die je hier krijgt, en er flink voor moet betalen, nog niet een derde zijn van de porties die je in Duitsland of België krijgt voor hetzelfde geld of zelfs voor minder, en het is nu weer heel duidelijk dat we écht weer in Nederland zijn.

Ik geniet maar extra van het gebak dat wel erg op een fabrieksproduct lijkt, in tegenstelling tot de heerlijke Duitse en Belgische taartstukken, en besluit dat dit dan ook tevens weer het laatste stuk gebak is waar ik in Nederland voor betaal bij een café of restaurant, wat een treurige bende is het hier toch overal geworden.

Anyway, de vakantie was geslaagd en tot nu toe is dit het enige dat tegenvalt dus we klagen niet, tenminste niet zo erg, en als we terug zijn in de camper kijken we of er nog iets leuks op onze route ligt dat we kunnen aandoen morgen.

We willen doorreizen naar de volgende camperplek en dan morgen de Loenense watervallen bezoeken maar als we er bijna zijn blijkt de hele weg afgesloten te zijn en we nergens de watervallen kunnen bereiken en in plaats daarvan kiezen we dan voor een camperplaatsje bij restaurant de oude korenmolen in Eerbeek en vooraf doen we de lokale Chinees aan voor een afhaalmenu omdat het toch wel te laat geworden is om nog te moeten koken.

Op de parkeerplaats aangekomen zetten we de camper onder een grote boom en als we het afhaalchinees eten uitpakken zijn de porties aan de ruime kant en de smaak is goed en we genieten er goed van.

De restjes bewaren we tot morgen want het is teveel om weg te gooien en we kunnen er nog makkelijk met twee personen van eten.

Inmiddels is het begonnen te regenen en als we de weersvoorspellingen voor de komende dagen bekijken zal het vanaf vandaag alleen maar bewolkt, koud en erg nat zijn en dus besluiten we dan maar om een paar dagen eerder naar huis te gaan want om nou de laatste paar dagen binnen te blijven zitten in een klamme camper lijkt ons nou geen fijne afsluiting van de vakantie.

De nacht valt in en behalve een kleine storing door iets wat een geit lijkt te zijn, maar evengoed een grapjas kan zijn die ons wil laten schrikken, en het passeren van de eigenaar van het restaurant blijft het rustig en kunnen we heerlijk slapen op deze erg rustige plaats.

Als morgen het restaurant open is drinken we daar een kopje koffie als dank voor de overnachting en kan de uitbater toch nog iets aan ons verdienen.

Eerbeek, 14-09-2021

Als we wakker worden heeft het de hele nacht geregend en is er soms zelfs een flinke bui gevallen en is de ochtend druilerig en klam en als ik kijk naar de openingstijden van het restaurant, omdat we er nu licht zien branden, zie ik dat het vandaag gesloten is en ook gisteren niet open was dus het kopje koffie houdt de eigenaar nog van ons tegoed.

We zetten koers naar huis en rustig rijden we, nog even nagenietend, naar het eind van de uitgezette route van deze vakantie.

We hebben bijna alle dingen die in de planning stonden kunnen doen en alleen een paar kleine dingen hebben we, vanwege de overstroming van ongeveer twee maanden geleden, moeten overslaan maar we hebben een heel mooie vakantie gehad en ook nog eens de hele vakantie mooi weer en sluiten af met en fijn gevoel.

Hopelijk wordt de volgende trip net zo mooi en prettig en zit het weer ons dan opnieuw mee, voor nu is het helaas afgelopen en misschien, heel misschien leest u in een volgend blog opnieuw de vakantie belevenissen van dikke opa (en oma)

Theehuisje Meppel

16 sept. 2021