In het voorjaar van 2009 besluiten we om op vakantie te gaan naar Denemarken omdat we hoorden dat het daar erg mooi moest zijn en de stranden er ongelooflijk goed zijn en omdat ook deze keer er weer een cultureel historisch sausje aan moest worden toegevoegd kwam het mooi uit dat er op een groot deel van die stranden nog resten van de Atlantikwal te vinden waren.
Ons oude campertje had ons tot nu toe goed gediend en was er ook nu weer helemaal klaar voor, bepakt en bezakt ving dus de reis aan.
Met de veerpont:
Omdat we een route hebben gekozen via de Elbe moesten we, om niet al te veel om te moeten rijden, met het veerpont naar de overkant. Best wel spannend met zo'n camper op zo'n klein veerbootje en ook nog eens met zoveel wind.Plat, uitgestrekt en kaal:
Wat direct opvalt is het platte, kale en uitgestrekte landschap, het lijkt wel alsof er bijna niemand in dit land wil wonen zoveel onbebouwde plekken.
En dan een rustplaats bij het strand zoeken, alleen was dat nog niet zo heel makkelijk, de meeste parkeerplaatsen bevonden zich achter de vele duinen en áls je al een parkeerplaats gevonden had stond deze helemaal vol met campers zodat parkeren langs de weg de enig mogelijkheid was.
Romo strand, waar de autoweg gewoon via het strand verder gaat :) was een belevenis op zich. Het strand was duidelijk in trek bij de vele vliegeraars en kitesurfers maar ook camper en caravan bezitters die het strand als hun eigen parkeerplaats gebruikten.
Oma ging als gids voorop om te kijken of het strand wel hard genoeg was en we niet zouden komen vast te zitten met de camper zoals al snel met andere ongelukkigen het geval was.
De eerste kennismaking met de Atlantikwal:
Op verschillende plaatsen in Denemarken ligt het strand werkelijk vol met de resten van bunkers die deel uitmaakten van de Atlantikwal, de verdedigingslinie die in opdracht van Hitler tijdens de tweede wereldoorlog is gebouwd.
Honderdduizenden tonnen beton zijn er gebruikt tijdens de bouw en vele "dwangarbeiders" hebben hiervoor het leven gelaten.Inmiddels zijn ze prooi voor het woeste water dat ze langzaam verplaatst in de diepte.
Een vuurtoren als prooi voor de wind:
We bezoeken de beruchte duinen van Rubjerg Knude waar de vuurtoren die daar staat volledig wordt bedolven onder het stuifzand van de duinen.
Over enkele jaren zal dit monument volledig tot puin zijn vergaan en verdwenen zijn onder het zand. Van de vuurtorenwachterswoning is niet meer over dan wat stenen en kapotte dakpannen en er steekt nog slechts een heel klein beetje boven het zand uit.
Op weg naar Skagen, het verst gelegen puntje van Denemarken:
De vuurtoren van Skagen is alweer zo'n Deense toeristenmagneet en voor wie wil is de toren te beklimmen via het vermoeiende steile trapje, het uitzicht boven is dan weer wel erg mooi.
En opnieuw sporen van de Atlantikwal:
Een wandeling (voorbij Skagen) naar het einde van Denemarken:
We doen nog enkele leuke plaatsen aan en genieten van het mooie weer:
Het rustieke vissersplaatsje Tyskerhavn waar nog de kleine oude vissersbootjes te vinden zijn waarmee nog steeds op traditionele wijze wordt gevist naar garnalen is een mooi rustpunt en je waant je terug in de tijd bij het zien van al die oude bootjes.
Ook de vissershutten zijn op leeftijd en hebben al heel wat doorstaan.Het kerkje van Tyskerhavn:
Op de bovenstaande foto's is goed te zien dat het hier een écht traditioneel vissersdorpje betreft aan de modelscheepjes die aan het plafond hangen. Gezegd werd dat dit scheepjes uit het dorpje zijn die met man en macht zijn vergaan.
Oud maakt plaats voor....
Oude in verval geraakte vissersbootjes liggen te wachten tot ze worden gesloopt.
Het is een treurige aanblik en voorspelt niet veel goeds.
De oude bootjes die op de werf liggen worden aan hun lot overgelaten en blijkbaar loont zélfs het opruimen van deze karkassen niet meer, men laat ze liever over aan de natuur met alle vervuiling en ellende tot gevolg.
Een klein deel van de vloot die nog werkzaam is. En dan de verbazing, viskratten uit Nederland, veel van onze vis wordt hier gevangen zo blijkt.Hieronder nog wat foto's van de andere mooie plekjes van onze Denemarken vakantie:
In deze grote Deense visserijhaven worden ál onze Nederlandse "Hollandse nieuwe" haring aangevoerd die o.a. de grote vloot van Klaas Puul uit Urk in de wateren bij Denemarken vangt.
Het bunkermuseum in Hanstholm.
 |
| 1 |
 |
| 2 |
 |
| 3 |
 |
| 4 |
Op de camperplaats bovenaan de heuvel (foto 6)
 |
| 5 |
 |
| 6 |
De vissershutten aan de haven van Asaa.
Een camping "aan zee" onderweg.
Het visserijmuseum van Asaa, met verkoop van de gevangen vis (helaas gesloten)
Dit mooie kleine museum was de moeite waard om eens te gaan bekijken, helaas was alles gesloten bij aankomst vanwege technische mankementen en gepland onderhoud.
Achter een van de gebouwen bevond zich een parkeerplaats waar het kennelijk vrij overnachten was én je ook nog eens vers water kon innemen.
We stonden er helemaal alleen en van alle gemakken voorzien was het een mooi plekje en konden we genieten van de rust.Er was zélfs een overdekte barbecue plaats die je vrij mocht gebruiken, zolang je de rommel maar opruimde.
Na de laatste loodjes in Denemarken werd het tijd om de terugreis aan te vangen en vertrokken we, opnieuw met het veer ,richting Nederland. Gelukkig was er nu minder wind en was het stralend weer.
Eenmaal aan de overkant vonden we al vrij snel een mooie camperplek in de vrije natuur, aan het eind van een smal weggetje dwars door een klein gehucht en direct aan de zee.
Het uitzicht was er adembenemend en ook de natuur waar we midden in zaten was prachtig. Ook was er een, door lokale bewoners veel gebruikte, mooie wandelroute die je midden tussen de schapen door liet wandelen.
In de avond uren was het nét een sprookje en kleurde de hemel in de mooiste kleuren tijdens de zonsondergang.
Na al dit moois was het tóch helaas weer tijd om verder te reizen.
Onderweg was het plan om naar het Meilgaart Slotskro (kasteel) te gaan en bij aankomst op de grote parkeerplaats bij het restaurant, ontdekten we dat die helaas ook gesloten was.
Als we dan toch overal voor gesloten deuren komen...
Dan besluiten we maar verder te gaan richting Duitsland en doen onderweg nog enkele leuke parkeergelegenheden aan waar we vrij overnachten.
Op de foto hier rechts boven staan we op een plek die volledig omringt was door bomen en stonden we écht helemaal op een soort van privé camperplaats.
Vooral het uitzicht in de avond uren was reden om flink wat foto's te schieten omdat we dit niet wilden vergeten, wát wás het mooi.Onderweg doen we het mooie oude vissersplaatsje Holm (Ostsee fjord Schlei) aan.
Het oude monumentale dorpje Holm is echt de moeite waard om er eens een lange wandeling te maken en de oude gebouwen te bekijken.
De, vaak smalle, steegjes nodigen uit tot een kijkje en de kerk in het midden van het dorp is omringd met een begraafplaatsje dat nog steeds in gebruik is en goed word onderhouden.
Het oude haventje wordt nog zelden gebruikt voor de visserij.
Het dorpje staat op de werelderfgoedlijst van Unesco en geniet een bijzondere beschermde status.
In het café dat aan het dorpsplein ligt leerde oma wat een Irish coffee was en hoe die, op authentieke wijze bereid door de barman, smaakte en keihard aankwam :) de rest van de middag verliep dan ook zéér plezierig voor oma ;)
Op de terugweg.
We vinden een eliteplekje in de bossen in Duitsland en genieten nog even van een heerlijke BBQ maaltijd voordat we naar huis reizen.
Waar de volgende reis heengaat lees je hier.
