Museumsdorf Cloppenburg:
6-7-2018 / 7-7-2018
Deze zomervakantie zou langs de Oostzee gaan en onderweg moesten verschillende badplaatsen en havensteden aangedaan worden op weg naar Polen waar een bezoek aan Gdansk gepland was.
Helaas zijn we niet verder gekomen dan Peenemunde waar we verontrustend nieuws kregen over de moeder van Marianne en mijn zeer geliefde schoonmoeder waardoor we samen besloten om de vakantie vroegtijdig af te breken en naar huis te keren.
Er is dan ook alleen van de eerste week een korte beschrijving van deze vakantie.
Onderweg hadden we een overnachting gepland op de camperplaats in Cloppenburg waar we omstreeks het eind van de middag aankwamen en we de nodige service handelingen hebben gedaan zoals water innemen en de afvaltank legen. 's Avonds tijdens onze avondwandeling ontdekken we dat er aan de andere kant van de snelweg die we oversteken via een loopbrug dat er een museumdorp is en dat dat morgen geopend is, dat is een meevaller.
De volgende dag brengen we een bezoek aan het museumdorp en het is een pittige wandeling om het helemaal te kunnen zien, onderweg kopen we een brood dat nog op traditionele wijze is gebakken in een steenoven en aan het eind van de middag keren we terug naar de camper.
Na het eten kruipen we vroeg onder de wol en slapen als een roos en we gaan op tijd op pad voor het volgende stoppunt.
Lübeck:
8-7-2018
Lübeck heeft een heel erg mooie en goed bewaard gebleven oude binnenstad waar je fijn kan wandelen en rondstruinen om de sfeer van vervlogen tijden op te snuiven en dat doen we dan ook.
Onderweg raakt Marianne bevriend met een nieuw vriendje en ik heb het nakijken, ze vindt deze toch veel leuker en lacht lief tegen hem.
De oude pakhuizen aan het water zijn een toonbeeld van de rijkdom die Lübeck in het verleden kende en de hanzestad was een rijk en druk handelscentrum langs de Oostzee.
Natuurlijk mag ook een bezoek aan de Holstentör niet ontbreken. En het valt ons op dat het mooie grasveld waar je heerlijk kan zitten, en als je wilt ook liggen op het gras, om te zonnen verbazingwekkend leeg is.
Rostock:
8-7-2018
Omdat deze vakantie qua afstand flink lang is en we nog heel wat kilometertjes moeten maken willen we dezelfde dag alweer op pad naar de volgende stopplaats waar we de nacht willen doorbrengen en dus gaan we terug naar de camper en rijden we verder naar de haven van Rostock waar zich de camperplaats bevindt.
Alhoewel we niet vrog zijn maken we na onze aankomst toch nog even een korte wandeling en schieten we wat foto's in de omgeving. Er is niet zo heel veel te zien dus gaan we op tijd terug.
Aan de haven, waar de camperplaats is, bevindt zich een restaurantje in een oude lokschuur maar helaas is deze gesloten zodat we noodgedwongen tóch zelf moeten koken. Na het avondeten zitten we lekker te genieten van de prachtige zonsondergang boven de haven van Rostock.
Prora, Rugen:
9-7 / 10-7-2018
Op deze reis wilde ik onder andere Prora bezoeken en als we aankomen op de wohnmobil oase Rügen is het wel even slikken. Een dorre dooie en behoorlijk slecht onderhouden camperplaats waar je door het stuifzand bijna geen adem krijgt en waar ze de hoofdprijs rekenen voor een overnachting. Daar blijven we natúúrlijk niet staan en zoeken ergens aan de rand van het strand een parkeerplaats voor de overnachting. De parkeerplaats staat ook als camperplaats in het boekje dus dat is geen enkel probleem en omdat het een openbare parkeerplaats is hoeven we voor de nacht zelfs niets te betalen :) onze kaarten komen ook nu weer goed van pas.
De volgende dag pakken we de fiets en fietsen we naar, wat ooit een méga hotelcomplex had moeten worden voor de nazi's in de tweede wereldoorlog, Prora. Als we er aankomen zien we een troosteloze bijna volledig ingestorte puinhoop en de meeste gebouwen zijn al zó ver vergaan en leeggeroofd dat er alleen nog maar afbraak als oplossing voor te vinden is. Enkele gebouwen iets verderop worden in rap tempo ingericht als appartementen die voor grof geld verkocht worden aan de welgestelde Duitsers. Onderweg merken we dat je als toerist hier niet erg op prijs gesteld word en dat men hier op het eiland Rügen de geschiedenis zo snel mogelijk wil uitwissen en wijzigen in een fabeltje wat het volk wat beter uitkomt, vreemd eigenlijk. We bezoeken in één van de oude gebouwen een klein en stoffig museum en het kan nog wel eens de laatste keer zijn dat hier ooit nog een toerist de kans krijgt om een blik te werpen op Prora. We fietsen nog even door naar het badplaatsje er vlakbij en nemen er een ijsje, aan het eind van de middag fietsen we terug naar de camper en gaan moe maar voldaan naar bed.
Links: De restandten van het havenhoofd waar de grote cruiseschepen zouden moeten kunnen aanleggen als het complex ooit voltooid zou zijn.
Rechts: In een van de nog aanwezige gebouwen is tijdelijk een jeugd kampeer hotel gevestigd.
Stralsund:
11-7-2018
We verlaten het eiland Rügen en besluiten hier nooit weer terug te keren, het is er onvriendelijk, véél te duur en als buitenlands toerist ben je hier niet gewaardeerd. Onderweg staan we ergens in de buurt van Stralsund op een kleine camperplaats bij een privaat eigenaar en we wandelen nog even de toeristische route langs de vuurtoren en maken een ritje met een bello treintje en dan zit de dag er weer op en alweer moe en voldaan gaan we naar bed.
Peenemunde:
12-7-2018
Op al onze vakanties bezoeken we één of meer objecten of locaties die iets te maken hebben met de eerste of tweede wereldoorlog en proberen we iets van de geschiedenis op te doen over de verschrikkingen die er toen hebben plaatsgevonden. Ook proberen we ons in te leven in de moeilijke omstandigheden die de mensen toen moeten hebben ervaren en soms lopen daarbij de rillingen over onze rug ( Silbersee, Auschwitz, Theresiënstadt en Mittelwerk Dora zijn daar voor óns een goed voorbeeld van) en tijdens enkele daarvan kwam het V2 project in Peenemunde aan de orde en dat wilde ik ooit een keer van dichtbij bekijken. Op déze vakantie was dat dus één van de bestemmingen die we zouden aandoen en als we er aankomen op de camperplaats die aan het haventje ligt zien we al de raket op het terrein van de voormalige bouwlocatie van de V2 raketten staan.
In de haven ligt ook een oude sovjet duikboot die ingericht is als museum, alhoewel het woord "ingericht" een ruim begrip is in deze.
De duikboot kan van binnen bezichtigd worden en je krijgt er een indruk van hoe benauwd het leven in zo'n ondergedompelde stalen sigaar geweest moest zijn en je kan je een beetje een voorstelling maken hoe het geweest moet zijn dat er rondom je heen de dieptebommen ontploften.
Fotograferen mág maar daarvoor moet je een "sondergenämigung" kopen voor de schappelijke prijs van €300,-, nou dát doen we dus maar niet, maar we maken er dan wel stiekem foto's op onze telefoontjes immers die gelden niet als fototoestel en dán mag het kennelijk dus wél ?? In ieder geval controleren ze die niet en kijkt niemand er vreemd van op en iedereen fotografeert er lustig op los.
De volgende dag brengen we een bezoek aan de raketfabriek en de erbij horende elektriciteitscentrale die ook op het terrein ligt en we mogen er vrij fotograferen.
Iedereen kent wel de foto's van de raket en de lanceerinrichting en veel meer dan dat is er eigenlijk niet te fotograferen. De elektriciteitscentrale is hermetisch gesloten vanwege het asbest wat er nog in grote hoeveelheden in zit en niemand mag er naar binnen.
Boven: De transportband die de steenkool moest aanvoeren voor de stoomketels waarmee de turbines werden aangedreven voor de opwekking van de grote hoeveelheid stroom die men destijds nodig had.
Op het terrein in het voormalige poortgebouw is nog een museum waar we een bezoekje aan brengen en in het grote hoofdgebouw zijn twee etages ingericht als documentatiecentrum waar we natuurlijk ook nog heengaan. In de oude centrale kunnen we met een lift naar het dak van het gebouw en kijken we over het grote bijbehorende beboste terrein dat is afgesloten en als natuurpark is ingericht, het is té gevaarlijk om er te komen vanwege de véle nog niet ontplofte bommen die de Engelsen er gedropt hebben en er voor gezorgd hebben dat de nazi's de bouw van de raketten ergens anders moesten onderbrengen. We zijn werkelijk doodmoe en strompelen na een héél lange dag naar de camper, we zijn uitgeput en hebben geen zin meer in moeilijke ondernemingen vandaag en sluiten de dag af.
De afgelopen twee dagen kregen we enkele telefoontjes en berichtjes dat het met de moeder van Marianne niet goed ging en ze zwaar ziek in het ziekenhuis was opgenomen. Vanwege de hoge leeftijd én het feit dat ze nét zoals Marianne lijdt aan de hartziekte DCM besluiten we vervroegd terug te keren naar huis omdat de angst bestaat dat ze zou kúnnen komen te overlijden.
We rijden vrijwel in één stuk door tot we thuis zijn en dezelfde dag nog bezoeken we haar in het ziekenhuis waar we haar proberen een hart onder de riem te steken en haar te helpen er weer bovenop te komen. Ze had al dagen niet of héél slecht gegeten en als ik haar vraag of ze wel een lekker kroketje van me wil zegt ze dar wel zin in te hebben. Ze peuzelt een klein stukje brood op en eet een halve kroket en in de komende dagen weten we hoe we mams weer aan het eten kunnen krijgen en blijven de kroketten komen en ze geniet er echt van :) langzamerhand sterkt ze nu weer wat aan en komt ze er weer helemaal bovenop. Ze vond het ziekenhuis eten niet te kauwen en dát was één van de redenen dat het met de kroketten wel lukte verteld ze ons de lieve schat ;)
Gelukkig knapt ze na enige tijd weer op en kan ze het ziekenhuis verlaten om thuis verder aan te sterken.
Omdat ze inmiddels weer thuis is en aangesterkt zetten we op een later tijdstip de resterende vakantie voort en proberen we er toch nog even écht tussenuit te gaan zónder stress.
Zomervakantie Deel 2:
We besluiten het resterende deel van de vakantie op zoek te gaan naar de Maginot Linie en ik maak zo snel als ik kan een planning voor de reis. die ons hopelijk zal voeren naar weer een héél ander aspect van de oorlogen die het beeld bepaalden in de wereld.
Bittburg:
21-7 / 22-7-2018
Onderweg gaan we eerst naar de bierbrouwerij in Bittburg omdat we daar goede tips over hebben gekregen van mijn zwager en de broer van Marianne.
De brouwketels van de oude brouwerij, inmiddels wordt hier het bier niet meer gebrouwen en zijn de koperen ketels vervangen door lompe roestvrij stalen productietanks waar miljoenen liters bier worden gebrouwen in een sneller commercieel verdienstelijker proces.
Ouvrage Immerhof:
22-7-2018
22-7-2018
Omdat Marianne erg veel uren had gemaakt in het verleden moesten nu dan toch een keer extra dagen worden opgenomen om te voorkomen dat ze zouden worden ingetrokken en dus was er dit jaar een tweede zomervakantie gepland. Dit kwam wel goed uit omdat de eerste vakantie moest worden onderbroken vanwege de slechte toestand van schoonmama :) en dus trekken we er opnieuw op uit.
Dit keer was het plan om een groot deel van de Maginot Linie te gaan bezoeken en te kijken wat er aan bunkers en andere dingen nog te vinden was en waar we eventueel enkele rondleidingen konden nemen om alles eens van binnen te bekijken.
De eerste reis gaat naar Ouvrage Immerhof en we bezichtigen daar het bunker complex aan de buitenkant, helaas was het interne niet te bezichtigen.
Vooral de dikke stalen koepels vallen op en de vernuftigheid waarmee deze verdedigingslinie is opgebouwd, de hoofdkoepels konden 360 graden draaien om zo de gehele omtrek te kunnen beschermen.
Ouvrage Hackenburg:
23-7-2018
Hackenburg is een van de grootste en meest onderhouden complexen en we kunnen deel nemen aan een bezichtiging van de binnenkant. In de bunker is alles opvallend goed onderhouden en men heeft er veel tijd en geld in gestoken om dit monument te behouden en dat is goed te zien.
Een klein deel van het uitgebreide netwerk van gangen is toegankelijk en er is goed te zien dat er onder de grond een compleet netwerk van sporen voor de transporttreinen is aangelegd.
In deze verdedigingsbunker is een compleet geanimeerd overzicht van de dagelijkse gang van zaken ingericht en krijg je een indruk van wat er zo allemaal gaande was in de tijd dat het gebruikt werd. In de praktijk is de Maginot linie slechts enkele dagen in gebruik geweest omdat de Fransen al na één dag de overgave tekenden.
Links: Omdat er in de eerste wereldoorlog veel gebruik gemaakt werd van gifgas bedacht men dan ook van alles om de bevolking te beschermen zoals hier een gasmasker dat zowél moeder als kind moest beschermen.
Ouvrage fermont:
25-7-2018
Ook Ouvrage Fermont is zo'n bunker waar veel tijd en geld is ingestoken om de geschiedenis te bewaren en je een indruk te geven van wat er zo speelde in de oorlog met Duitsland. Deze bunker is ook voorzien van geanimeerde taferelen om je daarvan een indruk te geven.
Links: Ook hier weer een compleet netwerk van spoorlijnen voor het transport van munitie en voorraden.
Rechts: Een schutter bemand het kanon.
Rechts: Het niet al te slimme ontwerp was de grootste oorzaak van het falen in die tijd omdat de achterkant onbewapend was en men geen rekening hield met de slimme Duitsers die dat snel door hadden. Hier een van de fronten van de bunker.
Links: Fermont was tévens een elektriciteitscentrale voor een aantal dichtbij gelegen andere forten en bunkers en had daarom een flinke uit de kluiten gewassen generator.
Rechts: In sommige delen van het complex ware de gangen erg smal en dienden hoofdzakelijk voor het herbergen van de kabels en leidingen die nodig waren voor transport van elektriciteit en verbindingen.
Ergens onderweg:
27-7-2018
Op dit kleine camperplaatsje hadden we al eens eerder gestaan en toen we hier aankwamen was de verassing dus groot dat we hier plots weer verzeild geraakt waren.
Bouillon:
27-7-2018
We brengen een bezoek aan het slot van Bouillon en genieten van het mooie weer.
In het kasteel is een permanente voorstelling die je een indruk geeft van het leven in het kasteel.
Rechts: Als gevangenen niet wilden meewerken hadden ze daar de juiste methodes voor en was er een martelkamer voorzien.
Links: Een kaasmaker had er een experiment met het rijpen van kazen opgezet dat jammerlijk mislukt was, gelukkig was alles goed afgedicht met kit zodat je de stank niet kon ruiken.
Slot Reinhardtstein:
29-7-2018
We bezoeken het middeleeuws feest op burcht Reinhardtstein en wandelen er gezellig rond op het terrein.
Er is vanwege de feestelijkheden maar een klein deel van de burcht van binnen te zien maar dat mag de pret niet drukken.
Gedurende de hele dag en een deel van de avond worden er allerlei demonstraties en spelen georganiseerd en wordt je als toeschouwer getrakteerd op uiteenlopende voorstellingen.
Na Reinhardtstein zit ook deze vakantie er weer op en keren we tevreden en moe weer huiswaarts om alweer plannen te maken voor de volgende reis :)
