Deze zomervakantie zal het dan eindelijk gebeuren een bezoek aan het adelaarsnest ofwel das Kehlsteinhaus, het verblijf boven op de berg bij Berchtesgaden dat voor en tijdens de tweede wereldoorlog is gebouwd voor Adolf Hitler en waar hij volgens de vele fabeltjes graag vertoefde en daarna zullen we afzakken langs de Rijn om nog enkele mooie dagen te hebben en verschillende toeristische trekpleisters te bezoeken.
1-7-2019
We staan met de camper op de overnachtingsplaats Rasp waar we enkele jaren geleden al met onze oude camper hadden gestaan en daar toen zeer goed en vriendelijk zijn geholpen door de beheerder en zijn vriend de loodgieter.
Kehlsteinhaus (Eagles nest):
2-7-2019
Het hoofddoel van de reis naar Berchtesgaden was een bezoek aan het adelaarsnest waar volgens de verhalen Hitler tijdens de tweede wereldoorlog veel verbleef hoog bovenop de berg.
In werkelijkheid had Hitler een bloedhekel aan dit oord en verafschuwde het omdat hij een ongelooflijke last van hoogtevrees had. Hij is er in die tijd maar enkele keren geweest en tijdens die bezoeken werden er de bekende propaganda filmpjes gedraaid.
Inmiddels is het complex gestript van álles wat maar zou kunnen herinneren aan "der Führer" met uitzondering van de open haard, die een geschenk was van Mussolini, om te voorkomen dat het een bedevaartsoord zou worden voor nazi aanhangers en het is dan ook verwonderlijk om te zien dat dát dus totáál niets heeft geholpen en er massa's toeristen op af komen en het al decennia de meest bezochte trekpleister van Berchtesgaden is.
In het gebouw bevindt zich tegenwoordig een theehuis en restaurant waar je overigens wél een heerlijke maaltijd kan nuttigen, wat we dan ook graag gedaan hebben.
 |
| De haard van Mussolini |
Rechts: De gang die naar de geheel met messing brons beklede lift gaat en waarvan we geen foto's mogen maken i.v.m de privacy van de mensen die in de lift aanwezig zijn.
Onder: De binnenkant van de lift die moest uitstralen alsof alle goud was wat er blonk in het derde rijk.
*foto van www.
De ingang van de tunnel is voorzien van grote massieven bronzen deuren die in geval van een calamiteit afgesloten konden worden en zo de toegang tot het adelaarsnest blokkeerden.
Salzbergwerk Berchtesgaden:
2-7-2019
In Berchtesgaden bevindt zich nog een oude zoutmijn die ooit de grootste bron van inkomsten was voor de stad, zout was ooit nog meer waard dan goud en in deze streek is daarvan ruim voldoende voorhanden en in de bergen in de buurt zijn een groot aantal zoutmijnen te vinden.
De zoutmijn in Berchtesgaden is ingericht voor toeristische rondleidingen en je krijgt een beperkte indruk van het werk in de mijn.
Hintersee:
3-7-2019
We maken een rondwandeling rond het meer en dankzij het mooie zonnige weer genieten we optimaal van de mooie omgeving.
Als we aan het eind zijn nemen we een heerlijk koud biertje en iets te eten om daarna terug te rijden naar de camperplaats.
Ramsau:
3-7-2019
Op de terugweg doen we het plaatsje Ramsau aan dat in vrijwel élke reisgids staat vermeld als hét dorpje waar je moet zijn.
De foto van het kerkje is inmiddels wéreldberoemd en kom je in élke gids tegen.
Salzbergwerk Bad Reichenhall:
4-7-2019 (alle foto's geleend van www ivm fotografeer verbod)
In Bad Reichenhall bevindt zich nog een zoutmijn dat als museum is ingericht en waar je rondleidingen kan krijgen en omdat de mijn in Berchtesgaden was tegengevallen en volgens de folders dit een mooiere plek was hebben we natuurlijk ook hier een rondleiding genomen.
Helaas mochten we er geen foto's nemen dus de afgebeelde foto's zijn geleend van het internet.
Gollinger wasserfall, Kuchl:
4-7-2019
Omdat we vlak aan de gerns van Oostenrijk zitten was het plan om ook nog enkele Oostenrijkse trekpleisters te bezoeken waaronde deze waterval bij Göllingen én het "Sound of Music Kasteel"
Helaas is er van dat laatste niks gekomen vanwege tijdgebrek én de verzengende hitte waar we dan in zouden moeten rondwandelen.
Salzburger Freilichtmuseum Grossgmain:
5-7-2019
In Duitsland en Oostenrijk bevinden zich een aantal prachtige openluchtmusea waarin de geschiedenis van het oude Duitsland te zien is en waar oude karakteristieke dorpjes of delen ervan zijn nagebouwd met originele gebouwen die minutieus zijn afgebroken en herbouwd op de museumlocatie.
Fischbachau stellplatz Ziegenhof:
7-7-2019
Dit leuke camperplaatsje kwamen we bij toeval tegen terwijl we op zoek waren naar een andere en omdat het ons hier wel beviel zijn we hier dan toch blijven overnachten.
Verse koemelk konden we tappen uit een automaat en in het winkeltje kochten we er een paar lekkere worsten.
Marcus Wassmeier freilichtmuseum:
7-7-2019
Het vorige museum lag in Oostenrijk en omdat we ook de Duitse tegenhanger wilden bekijken bezochten we dan ook dit museum.
Dit museum was wat kleiner en knusser opgezet maar viel niet echt tegen, oké we hadden er iets meer van verwachte maar al met al was het leuk genoeg om er van te genieten.
Bad Feilnbach, moormuseum:
8-7-2019
We wilden dit veenmuseum bezoeken en er met het treintje dat er zou rijden volgens de beschrijving een ritje maken maar helaas bleek het museum gesloten.
Volgens een bericht dat op het schuurtje was bevestigd bleek er geen geld meer te zijn voor het onderhoud en kreeg de loklae politiek er flink van langs dat ze dit erfgoed hadden verkwanseld.
9-7-2019
Ook dit keer brachten we een bezoek aan een voormalig concentratiekamp en in de planning was er dan ook opgenomen dat we dit keer naar Dachau zouden gaan.
Het is één van de meest indrukvolle concentratiekampen die we tot nu toe bezocht hebben en er is veel te zien en ook is er een grote hoeveelheid informatie te vinden. Dachau was het eerste groot opgezette concentratiekamp en werd als model voor de vele andere kampen gezien.
Dachau is nooit een vernietigingskamp geweest maar er werden wel de meeste politieke gevangenen omgebracht dan in welk ander kamp dan ook.
Unteruhldingen, Pfalbauten museum :
11-7-2019
Aan de diverse meren in Europa, en zo ook in Duitsland, waren in vroeger tijden nederzettingen gevestigd waarin de bevolking woonde en er meestal leefde van de visvangst en de landbouw.
Op de plaats waar dit museum staat zijn resten gevonden van een dergelijke nederzetting en is een deel van het dorpje gereconstrueerd aan de hand van voorbeelden elders.
We wandelen er vrij rond over de steigers en in de hutjes en kunnen, uitgezonderd enkele plekjes, mooie foto's maken voor ons vakantiealbum dat al mooi vol begint te raken.
Neuhausen am Rheinfall:
11-7-2019
De "waterval"bij Neuhausen is weer zo'n typische toeristenval en eenmaal daar aangekomen en de camper op de parkeerplaats, die als camperplaats is aangegeven, gezet komen we er pas achter wat een oplichters bende het hier werkelijk is. Voor het eerste uur parkeren moeten we (en we kunnen niet meer terug want slagboom) maar liefst € 20,- aftikken en voor elke volgende 10 minuten nog eens iets van ongeveer € 2,50 de dag limiet is €60,- en daarvoor mag je dan staan op een grote stoffige vlakte zónder enige voorzieningen. Je kan er dan wél gratis de waterval bekijken (maar dat was zowieso al gratis) staat op het grote bord bij de betaalautomaat. Voor klachten mag je je schriftelijk melden bij de gemeentelijke parkeerdienst en dus kan ze wachten op enig antwoord tot je een ons weegt.
De waterval op zich is matig en alhoewel er een grote massa water naar beneden stroomt hebben we wel eens mooiere plekjes bezocht. We wandelen wat rond en laten het daar maar bij, we zouden een rondvaartje kunnen nemen en ons laten natspatten voor €15,- pp maar als ik dat wil kan ik ook onder de douche gaan staan.
We hádden eigenlijk een bezoek aan het kasteel op de rots zullen doen hier maar... je raadt het al dan moet je met de rondvaartboten mee en mag je voor de overtocht én het bezoek aan het kasteel alweer een flink bedrag aftikken, nou nee laat maar, Neuhausen af nej wiedersehen dacht ik maar zo.
Germersheim:
13-7-2019
We brengen ook nog een bezoek aan de vestingstad Germersheim en ik hoop stilletjes dat we ons onderweg kunnen herinneren hoe de naam van het bedrijf van Iris en Rainer was en hen eventueel nog een bezoekje kunnen brengen voor een kopje koffie en een gezellig praatje. Iris en Rainer hebben jaren geleden samen met Friedl en Gerda ontmoet op de camperplaats in Schonach en zijn er enkele winters mee opgetrokken tot we het contact verloren, zo gaat dat jammerlijk. Helaas schoot ons de naam niet te binnen en bleef het bij een bezoekje aan de oude vesting en een soort van wegenmuseum dat vlakbij de camperplaats was.
Technikmuseum Speyer:
15-7-2019Op één van de camperpagina's van een andere camper bezitter had ik eens gelezen dat, mocht je in de buurt zijn, Techniekmuseum Speyer zéker op je lijstje moest staan en je er zéker een bezoek aan moest gaan brengen. De man was zelfs zó enthousiast dat hij vermeldde dat je er zélfs twee of wel drie dagen voor nodig had om alles goed te bekijken. Nou dan moest dat bezoekje natuurlijk ook opgenomen worden in d planning en zo was het dan ook dat we op de camperplaats dat bij het museum hoort een plaatsje innamen. De camperplaats stelde niet veel voor en was niet meer dan een verlenging van een oude startbaan van het er achter gelegen vliegveld en bovendien was het er nogal prijzig en tegelijkertijd mocht je er tot overmaat van ramp óók nog eens géén chemische toiletten legen, tja dán héb je dus niks aan een camperplaats hé Speyer !!!
Maar oké we staan er en kunnen nergens anders terecht want overal staan verbodsborden voor campers, jaja over handel en eigenbelang gesproken, ze hadden daar de gemeenteraad wel in hun zak zitten. Het museum was zéker een bezoek waard, er was van alles te zien en voor een gezin met iets grotere kinderen in de leeftijd van 8 tot ca.14 jaar min of meer verplichte kost als je het mij vraagt. De toegangsprijs valt mee omdat we met onze gehandicaptenkaarten bijna overal flinke kortingen krijgen in Duitsland dus daarover konden we niet klagen. Waar we wel over konden klagen was de ronduit slechte menukaart die óveral in Duitsland bij musea en parken bestond uit friet, noedels, bratwürst of schnitzel en álles maar dan ook álles werd in olie gebakken en druipend van de olie geserveerd. Maar als je honger hebt....neem je dan spätzle met iets wat op vlees met een saus lijkt, je moet toch wát eten. Natúúrlijk spoel je de drap weg met bier want dat is wel zo'n beetje het énige wat overal gelijk is en ze niet kunnen verprutsen en ik snap nú pas waarom ze in Duitsland zoveel "würst" eten :)
Aan het eind van de middag zijn we echt ontzettend moe en hebben we voor ons gevoel kilometers gelopen en wel honderd trappen bestegen en we zijn zelfs zo moe dat we 's avonds al vrij snel uitgeteld zijn en op tijd in bed liggen, nog even een afleveringetje van de dagelijks serie kijken en weg zijn we, in dromenland.
Auto und Technik museum Sinsheim:
16-7-2019
Wie Speyer zegt zegt eigenlijk ook Sinsheim want als je eenmaal het éne museum hebt bezocht moet je gewoon ook het dochter museum bezoeken om de ervaring af te maken.
We doen dit dan ook de volgende dag en leggen de route iets om zodat we er langs komen.
Het museum is voor mijn idee mooier en je hebt er iets meer voor de volwassenen, zo kan je er in de Concorde, een supersonisch straalvliegtuig, lopen en zie je er meer oude voertuigen dan in Speyer.
Véél van de daar aanwezige oldtimers roepen leuke herinneringen aan vervlogen tijden op en alhoewel we nog moe zijn van het vorige bezoek kijken we onze ogen uit en genieten we van het aanbod, tjonge jonge de man die dit opgezet heeft was écht wel een fanatiekeling.
Beide museums hebben een supportersclub en eigen samenkomsten die jaarlijks gehouden worden voor de fans van de oude motoren en automobielen.
We bekijken vandaag niet het hele museum en slaan een paar kleine stukjes over omdat we écht moe zijn en onze voeten branden van het lange lopen en staan, we gaan dus op tijd naar de camper terug en zakken als een zoutzak in de stoelen :) Over, voorbij, Game Over.
Lorsch:
17-7-2019
Omdat er in Sinsheim geen camperplaats is moeten we aan het eind van de middag toch écht verder naar de volgende plaats waar wél een plekje is om te overnachten en dat wordt het plaatsje Lorsch in de deelstaat Hessen.
Lorsch heeft een leuk klein camperplaatsje waar een tiental campers kunnen staan en van waaruit je enkele wandelingen kunt maken naar onder andere de ruïne van het Altenmünster klooster en de poort en een deel van de Abdij van Lorsch.
Ook is er een experimenteel archeologisch dorp dat je zou kunnen bezichtigen maar.... helaas is het gesloten vandaag.
 |
| De kloostertuin wordt goed onderhouden. |
18-7-2019
Een bezoekje aan deze burcht mocht, al was het alleen al vanwege de verhalen over Frankenstein, natuurlijk niet ontbreken en als we er aankomen wandelen we rond in een redelijk goed bewaard gebleven ruïne.
De ruïne profiteert natuurlijk van het verhaal rond graaf Frankenstein, en alhoewel het nooit bewezen is dat hier ooit zoiets gaande was werd de Duitse alchemist en filosoof Johann Konrad Dippel, die geboren was en leefde op het kasteel, indertijd beschuldigd van het ontmantelen van lijken en er proeven mee deed om ze weer tot leven te wekken.
Ook omdat Dippel zijn geschriften steevast tekende met de handtekening "Frankensteinensis" wat een verwijzing was naar zijn geboorteplaats is het mogelijk dat hiermee de mythe rond Frankenstein is ontstaan, hiervoor bestaat echter geen enkel bewijs.
Remagen, Ludendorfbrucke:
19-7-2019
De film "die brucke von Remagen" was de aanleiding om deze plek op te nemen in de vakantieroute en alhoewel er vrijwel niets van de oude brug over is kan je er wel een museum bezoeken in het oude bruggenhoofd en was het dus ons plan om dat te gaan doen.
Er is nog maar weinig te zien van de brug zelf en er staan nog slechts enkele betonnen resten van de bruggenhoofden aan de beide oevers van de Rijn
Zoals ik had gepland wilden we het museum in het bruggenhoofd gaan bezoeken maar als we de plek verkennen lezen we tot onze teleurstelling dat het museum vanwege veiligheidsredenen gesloten is tot nader order en dat het niet onwaarschijnlijk is dat het zelfs wordt opgeheven omdat de gemeente het nut ervan niet langer inziet.
Ik maak dus maar wat foto's van de resten die er nog staan en we keren terug naar de camper om de rest van de dag in het zonnetje te gaan zitten.
Ik maak dus maar wat foto's van de resten die er nog staan en we keren terug naar de camper om de rest van de dag in het zonnetje te gaan zitten.
Links: Het museum dat zich in dit deel van de restanten bevindt is gesloten.
20-7-2019
Wat ooit het meest geheime bouwwerk in de geschiedenis van de Bondsrepubliek Duitsland en had als doel bescherming te bieden aan de regeringsfunctionarissen indien er een staat van oorlog zou uitbreken.
De bunker is gebouwd in een nooit voltooide spoorwegtunnel en was bedekt met een laag van 110 meter aarde en dus goed beschermd.
In de bunker was er een bewakingsruimte die elk deel van de bunker kon overzien.
Ook waren er communicatie lijnen met de buitenwereld zodat er op afstand geregeerd kon worden in de tijden van nood.
Een TV studio die gebruikt kon worden om het volk toe te spreken was ook aanwezig.
Een grote luchtzuiveringsinstallatie moest ervoor zorgen dat bij eventuele gasaanvallen, zoals in de eerste wereldoorlog veelvuldig werden uitgevoerd, de regering niet konden verlammen.
Voorraadkamers voor voedsel en medische voorraden, vergaderruimtes en slaapgelegenheden waren aanwezig en de regering kon het er maanden volhouden indien nodig.
Zélfs een ziekenhuis of artsenkamer en tandarts ruimte was er volledig ingericht naast een kapsalon en een goed uitgeruste keuken ontbrak niet in de bunker.
Hertog Jan Brouwerij Arcen:
21-7-2019
Het laatste doel van deze vakantie was een rondleiding bij de Hertog Jan brouwerij in Arcen omdat we ook eens een kleinere brouwerij die nog steeds brouwt volgens de oude traditie willen bezoeken. In de brouwerij kregen we een rondleiding van één van de vrijwilligers, die ook in de fabriek hadden gewerkt als brouwer, een rondleiding en de man was zó enthousiast en trots op het bier dat je helemaal in zijn verhaal werd ingezogen.
In de kelders onder de brouwerij liggen duizenden flessen bier die er worden opgeslagen voor iedereen die dat wil en je kan er flessen reserveren die ze vervolgens zes jaar voor je bewaren onder de meest ideale omstandigheden. Na zes jaar is het bier eigenlijk geen bier meer maar is het een wijn die "port" heet en heeft het een héél andere smaak en karakter dan het originele bier. Wil je dat niet afwachten óf wil je je flesje nog nuttigen zolang het nog bier heet moet je het binnen twee jaar ophalen en natuurlijk daarna drinken.
We kopen na afloop van de rondleiding in de winkel een kratje met alle soorten bier en ik mag me gelukkig prijzen dat ik nog enkele flesjes "Witte Raaf" kan kopen omdat dat de allerlaatste batch is die er óóit verkocht zal worden zo verteld de gids. Witte Raaf is opgehouden te bestaan omdat het transport niet meer gedaan kon worden en dus het recept helaas verloren moest gaan.
De "schatkamer" onder de brouwerij.
Texas Ribhouse, Bocholt:
22-7-2019
Het laatste deel van de reis gaat naar Bocholt waar ik een verassing voor Marianne had gepland in de vorm van een romantisch etentje in het Texas Ribhouse in het park. We genieten er van een voortreffelijk diner en de ribben en al het andere smaken gewéldig. het toetje is iets té overmoedig en als ze het aan tafel brengen schrikken we wel een beetje, we hadden toch écht kleinere glazen verwacht, een beetje zoals de maat die we in Nederland gewend zijn maar als het om éten gaat weten die Duitsers wél van wanten. De glazen ijs zijn méga en we hopen dat we dat nog naar binnen krijgen naar het zware tafelen dat we hebben gedaan. Terwijl ik Marianne zie genieten voel ik dat ook deze vakantie weer goed geslaagd is en kunnen we er weer een poosje tegen voordat we toe zijn aan de volgende vakantie.
Camperplaats Bocholt:
Bocholt ken een mooie grote camperplaats op een voormalig parkeerterrein aan de rand van de stad en vlakbij bevindt zich een meer met wandelmogelijkheden rondom zodat we ook onze avondwandeling niet hoeven over te slaan.
En zoals altijd komt aan alles een eind en is ook de zomervakantie weer afgelopen, de volgende reis zit al in de planning maar waarheen is nog niet duidelijk als we de thuisreis aanvangen maar dat zal vást en zeker weer een mooie bestemming worden.
